-
کمبود توجه در بزرگسالان می تواند به صورت های زیر در زندگی فرد تاثیر بگذارد: عملکرد شغلی: ممکن است عملکرد شغلی این افراد متناقض باشد زیرا که افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، کمبود توجه در سازماندهی کارها، مدیریت زمان و تمرکز بر روی یک کار خاص در یک زمان مشخص مشکل دارند.
اختلال بیش فعالی و کم توجهی یا ADHD معمولا در دوران کودکی شایع است، ولی ۳۰ تا ۷۰ درصد کودکان مبتلا به این عارضه در بزرگسالی هم علائم آن را دارند. اگر در کودکی این اختلال معلوم و درمان نشود، ممکن است علائم واضح تری را در بزرگسالی نشان دهد و باعث مشکلات بسیاری در شغل و روابط اجتماعی فرد شوند. البته بسیاری از بزرگسالان متوجه این اختلال در خود نمی شوند.
علایم بی قراری. آنها در حالت عادی پاهای خود را به صورت پشت سر هم تکان می دهند، با صندلی خود بازی می کنند و یا با انگشتانشان بر روی میز و یا هر چیز دیگری ضرب می گیرند. فعالیت بیش از حد و گاهاً پیش بینی نشده تا زمانی که خسته بشوند و دیگر قادر به ادامه فعالیت نباشند. عدم توانایی در آرام و ریلکس بودن. انجام فعالیت های بی سر و صدا مانند مطالعه و دیدن تلویزیون برای آنها غیر ممکن و یا دشوار است و برای آرام و ریلکس بودن باید تلاش کنند تا خود را کنترل کنند. مشکل در انجام و تمام کردن وظایفی که به نظر آنها جالب و یا آسان نباشد. البته همین افراد ممکن است فعالیت هایی که جالب است و از آن لذت می برند را با وسواس خاصی انجام دهند. مشکل در حفظ روابط مشکل در تمرکز و توجه کردن بر روی گفتگو ها، مطالعه و یا کار. ممکن است این افراد از کاری به کار دیگر بپرند. فراموشکاری، گم کردن آدرس ها و یا اشیاء دیر رسیدن سرقرار رانندگی پرخطر حواس پرتی تکانشگری (عجله داشتن، عدم دور اندیشی، عدم پشتکار و جستجوی دائمی و غیر ارادی احساسات مختلف جدید و هیجان انگیز)
-علل بیش فعالی در دوران کودکی به خصوص اگر درمان نشده باشد تغییر در عملکرد مغز: اسکن مغز افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، تفاوت هایی در ساختمان و عملکرد مغز را نشان خواهد داد. به عنوان مثال: در افراد مبتلا، انتقال دهنده های عصبی در مناطقی که توجه و تمرکز فرد را کنترل می کنند، دارای فعالیت کمتر هستند. از آنجا که ADHD ارثی است، محققان فکر می کنند که ژن ها بروز این اختلال موثر باشند.
عوارض علائم اختلال بیش فعالی، کمبود توجه در بزرگسالان می تواند به صورت های زیر در زندگی فرد تاثیر بگذارد: عملکرد شغلی: ممکن است عملکرد شغلی این افراد متناقض باشد زیرا که افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، کمبود توجه در سازماندهی کارها، مدیریت زمان و تمرکز بر روی یک کار خاص در یک زمان مشخص مشکل دارند. ممکن است این افراد چیزهایی را فراموش کنند و یا اشیا را سر جای خودشان نگذارند و یا لوازمشان را گم کنند. ممکن است این افراد وظایفشان را ملالت بار و خسته کننده ببینند. روابط شخصی: ممکن است روابط شخصی افرادی که با تمرکز کردن بر روی مکالمات، تشخیص حس و حال افراد و منظور آنها از بیان یک موضوع خاص مشکل دارند و همچنین افرادی که نمی توانند احساسات خود را به درستی بیان کنند با مشکل مواجه شود. خلق و خو: افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی، کمبود توجه به علت پایین بودن مقاومتشان نسبت به تحمل استرس اغلب به آسانی دچار نا امیدی می شوند. ممکن است این افراد از خودشان واکنش های زیاده از حد و یا خلق و خو های سریع و کوتاه مدت و بدون فکر بروز دهند. توانایی حل مسئله: بزرگسالانی که نمی توانند منتظر رسیدن به چیزهایی که می خواهند باشند، ممکن است قادر به پیشبینی عواقب ناشی از کارهایشان نباشند. در نتیجه احتمال دارد آنها دست به انجام رفتار های پر خطری مانند رابطه جنسی محافظت نشده، رانندگی های خطرناک، مصرف الکل و مواد مخدر و یا سرمایه گذاری های مالی غیر عاقلانه بزنند.
– درمان دارودرمانی و روان¬درمانی از راه¬های اصلی درمان این اختلال هستند. روان درمانی درمان شناختی رفتاری (CBT) می¬تواند به شما کمک کند تا: راه هایی پیدا کنید که مطمئن شوید که وظایف مهمی راکه باید انجام بدهید، انجام می-دهید. راه هایی پیدا کنید تا به زندگی¬تان بهتر نظم بدهید. راه هایی پیدا کنید که بتوانید احساس اضطراب خود را کاهش دهید. داروها روند. این داروها شامل متیل¬فنیدیت و دکسامفتامین هستند. ( به نام¬های ریتالین، کنسترا، اکوازیم و دکسدرین هم شناخته می¬شوند.) این داروها خیلی سریع اثر می کنند ولی اثرشان در طول شب از بین می رود. عجیب به نظر می رسد که چنین داروهایی بر ADHD موثر باشند ولی شواهد کافی به نفع این مطلب وجود دارد. انواع آهسته اثر این داروها نیز وجود دارند که فقط کافی است یک بار در روز استفاده شوند. این داروها قابل سوء مصرف هستند بنابراین در انگلستان از نظر قانونی جزو داروهای «تحت کنترل» هستند. عوراض جانبی این دسته از داروها شامل کاهش وزن و گاهی روان پریشی است. اتوموکستین ( به نام استراترا هم شناخته میشود.) این دارو یک داروی «غیر محرک» است و چند هفته طول می کشد تا اثرات آن آغاز شود. عوارض جانبی شامل دل پیچه و اسهال است. گزارش هایی نیز در مورد افزایش افکار آسیب به خود به دنبال مصرف این دارو وجود دارد.بسته به علایم و زمان تشخیص اختلال قابل کنترل و درمان است. در واقع بخشی از علایم به طور کامل درمان و بخشی کنترل می شود. بخشی از علایم بیماری که ناشی از به هم خوردن تنظیم برخی ناقل های شیمیایی موجود در مغز است با افزایش سن و مصرف دارو، بهبود پیدا می کند. با این حال ممکن است بعضی از علایم با فرد باقی بماند. در این مرحله آن چه نگران کننده است، عوارض ناشی از اختلال است که اگر رها شود سخت تر درمان می شود مثل اعتیاد یا ابتلا به اختلالات شخصیتی که زمان و انرژی زیادی باید برای رفع آن صرف کرد.
– پیشگیری با درمان به موقع بیش فعالی در دوران کودکی، می توان از پیشرفت این اختلال در بزرگسالی جلوگیری کرد.
منبع : سلامتیسم