-
کودکانی که دچار ناهنجاری های جسمی و ذهنی و رفتاری هستند، بیشتر قربانی تنبیه و بدرفتاری می‌شوند.
یکی از عوامل به وجود آمدن اختلالات عاطفی و رفتاری و اجتماعی کودکان، بدرفتاری والدین و به کاربردن تنبیه است. در بسیاری از خانواده‌ها، به ویژه در مواردی که والدین وضع اقتصادی – اجتماعی – فرهنگی پایین‌تری دارند، تنبیه کودکان معمول است. فشارهای اجتمای و روحی بر والدین، عامل مهم دیگری در بدرفتاری آنان نسبت به کودکان است. هرجا که چنین فشارهایی بر والدین وارد آید، طبعاً پرورش فرزندان نیز با دشوار و تلخکامی همراه خواهد بود. فشارهای ناشی از بیکاری، فقر، ضعف فرهنگی، بی‌خانمانی، مشکلات خانوادگی، مصیبت‌ها و ناراحتی‌های روحی والدین، باعث بدرفتاری شدید با کودکان و استفاده از روش‌های فشار و خشونت و تنبیه بدنی آنان می‌شود. والدین بدرفتار نیز عموما از جمله مردم تنها و ناتوانی هستند که همدلان و دوستان خوبی ندارند تا در مواقع ناراحتی به آنان پناه ببرند و نمی‌دانند که با کودکان چگونه باید رفتار کرد و از کودکان در سنین مختلف توقعات خلاف واقع دارند.
کودکانی که دچار ناهنجاری های جسمی و ذهنی و رفتاری هستند، بیشتر قربانی تنبیه و بدرفتاری می‌شوند.
در خانواده‌هایی که مادر دچار فشار روحی است یا مشکلات زیاد است، کودکان خردسال مورد تنبیه قرار می‌گیرند که گهگاه این تنبیه بسیار شدید است.
مساله ادرار و مدفوع کردن آنهاست که نیز مادران کم صبر و حوصله را عصبانی و وادار به تنبیه آنان می‌کند. این تنبیه‌ها، بر مشکل کودک در کنترل خود می‌افزاید و طبعا مادر نیز بر شدت تنبیه می افزاید و در نتیجه کار به اختلالات جدی‌تری کشیده می‌شود.
در تمام این موارد، آنچه به کاهش بدرفتاری با کودکان کمک موثری خواهد کرد، آگاهی دادن به والدین و مشاوره در مسائل خانواده، کودک و کمک به آنها برای حل مساله خانوادگی و ایجاد روابط بهتر اجتماعی با دیگران و همچنین شناساندن ویژگی‌های رفتاری کودکان در سنین مختلف و چگونگی برخورد صحیح با آنان است.
منبع : شروع آنلاین