-
محققان طی تحقیقی ۶۶ فرد بزرگسال را از بریتانیا و سوئد مورد بررسی قرار دادند که آنتی‌بیوتیک‌های مختلفی برای آنها تجویز شده بود. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی یک سری آنتی‌بیوتیک به تعداد یک تا چهار تا مصرف کردند: یعنی سیپروفل، کساسین، کلیندامیسین، آموکسیسیلین یا مینوسایکلین و یک دارونما.
به مدت ۷۰ سال، عوامل ضدمیکروبی که آنها را به نام آنتی‌بیوتیک‌ها می‌شناسیم توانستند به طور موفقیت‌آمیزی با بیماری‌های عفونی مبارزه کرده و به طور چشمگیری میزان بیماری و مرگ را در سرتاسر جهان کم کنند. با این حال، استفاده‌ی گسترده از آنها باعث شده تا بتوانند با موجودات زنده‌ی عفونی سازش پیدا کرده و آنها را بکشند. موجودات زنده‌ای که باعث کاهش تأثیر دارو می‌شوند.
در ایالات متحده، باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک سالانه حداقل ۲ میلیون نفر را به این بیماری مبتلا کرده و جان ۲۳ هزار نفر را می‌گیرد. به همین خاطر مرکز پیشگیری و کنترل بیماری (CDC) تصمیم گرفت تا ۱۸ عامل مقاوم به دارو را در ایالات متحده شناسایی و دسته‌بندی کند. در همین ارتباط، محققان طی تحقیقی ۶۶ فرد بزرگسال را از بریتانیا و سوئد مورد بررسی قرار دادند که آنتی‌بیوتیک‌های مختلفی برای آنها تجویز شده بود. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی یک سری آنتی‌بیوتیک به تعداد یک تا چهار تا مصرف کردند: یعنی سیپروفل، کساسین، کلیندامیسین، آموکسیسیلین یا مینوسایکلین و یک دارونما. محققان نمونه‌های بزاق و مدفوع شرکت‌کنندگان را در آغاز آزمایش گرفته و بلافاصله بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و در ماه‌های اول، دوم، چهارم و دوازدهم بعد از پایان دوره‌ی مصرف مجددا از آنها نمونه گرفتند. آنها به این نتیجه رسیدند که مصرف یک دوره آنتی‌بیوتیک در طولانی مدت تأثیرات خوبی به همراه دارد.
آنتی‌بیوتیک‌ها تنها زمانی که لازم است باید استفاده شوند
محققان در این باره زیاد مطمئن نیستند که چرا حفره‌ی دهانی زودتر از روده به وضعیت طبیعی خود برمی‌گردد، اما شاید دلیل آن به این خاطر باشد که روده در طولانی مدت بیشتر در معرض آنتی‌بیوتیک قرار دارد و می‌توان گفت که دهان در روز در معرض عوامل استرس‌زای زیادی قرار می‌گیرد، بنابراین دوران بهبودی را سریع‌تر طی می‌کند.
منبع : الو دکتر