-
در حقیقت هر دو روش فقط درد و دوران اندوه را طولانیتر میکنند. باید در شرایط بعد از جدایی از این مساله آگاه باشیم و هر موقع داشتیم به دام یکی از این دو دیدگاه می افتادیم، توجهمان را به احساس خودمان از جدایی برگردانیم.
*مهدیه فولادی: ما معمولاً به دو روش اشتباه سعی میکنیم با سختیهای بعد از اتمام رابطه کنار بیاییم. یکی از راه «ایدهال سازی» معشوق از دست رفته در ذهنمان و یکی از راه “دیوسازی” او.
وقتی ما از معشوق سابق “دیوسازی” و تمام بدیها و نقصهای او را مدام مرور میکنیم و به او در ذهنمان نسبتهای منفی میدهیم، این موضوع به ما کمک میکند که تسکین موقتی بر درد از دست دادنش پیدا و تمرکزمان را از تقصیرات و نقش خودمان دور کنیم.
وقتی معشوق سابق را “ایدهآل سازی” میکنیم، تمام خوبیهای او را مدام مرور و او را شخصیت کاملی در ذهنمان تصویر میکنیم که هیچ موقع نبوده و خودمان را بدون او کم ارزش میبینیم.
این موضوع خیلی دردناک است چرا که هر زمان آن شخص را در نور طلایی میبینیم، خودمان را در تاریکی و حقیر میبینیم. ایدهآلسازی هم مثل دیوسازی تمرکزمان را از روی اندوه و پذیرش واقعیت ماجرا دور میکند و تمرکز ذهن را از دنیایی که در آن ایام به نظر میرسد چیزی جز درد و بدبختی در آینده ندارد، دور میکند.
در حقیقت هر دو روش فقط درد و دوران اندوه را طولانیتر میکنند. باید در شرایط بعد از جدایی از این مساله آگاه باشیم و هر موقع داشتیم به دام یکی از این دو دیدگاه می افتادیم، توجهمان را به احساس خودمان از جدایی برگردانیم. به خودمان یادآوری کنیم “ایدهالسازی” و “دیوسازی” فقط روشهای انحراف تمرکز هستند و ذهن ما را در حالت پشیمانی نگه میدارند.
هر وقت احساس کردیم به سمت آن دو روش کشیده شدیم، برگردیم و رابطه را کالبدشکافی کنیم و با دید منطقی، حقایق رابطه و نقش خودمان و همسر سابقمان را بررسی کنیم و آنها را بنویسیم. با این هدف که رابطه را به شکلی سازنده و واقعبینانه ببینیم. خوبی، بدی و زشتی نقش خودمان و معشوق سابقمان و داستان آنچه که “واقعا” اتفاق افتاده است را بنویسیم تا بتوانیم به شکلی سالم در مورد آن سوگواری و سپس از آن عبور کنیم.
بدون یک نگاه سرد و سخت به واقعیت آن رابطه، تجربیات و احساسات مرتبط با آن در افکار غیرسازنده راجع به همسرر سابق فرو خواهیم رفت. فقط با آزمودن و بررسی واقعیتها میتوانیم از آن افکار وسواسگونه آزاد شویم.
منبع : سلامت نیوز