هل بومی مناطق مرطوب جنوب هند است و در مزارع این ناحیه بیشتر از هر جای دیگری یافت می شود. میوه آن را می توان از مزارع وحشی جمع آوری کرد اما بیشتر در هند،سریلانکا، گواتمالا کشت می شود.
گل های بلند این گیاه برای هشت الی نه ماه در سال وجود خواهد داشت. پوسته بیرونی یا کپسول آن به تدریج رشد می کنند و باید زمانی چیده شوند که سه چهارم آن ها رسیده است. بعد از برداشت، پوسته های بیرونی خوب شسته می شوند و خشک می گردند. روش های خشک کردن باعث ایجاد رنگ نهایی هل می شود.
رنگ سفید هل نشان می دهد که پوسته بیرونی برای چندین روز در نور خورشید خشک شده است. رنگ سبز هل نشان می دهد این گیاه برای یک روز و شب در اتاق گرم خشک شده است.
سه دانه ای که در داخل پوسته بیرونی قرار دارد به عنوان ادویه هل در نظر گرفته می شود. در اوایل قرن بیستم، گواتمالا بزرگ ترین تولید کننده این ادویه در جهان بود و به طور متوسط سالانه بین ۲۵۰۰۰ الی ۲۹۰۰۰ تن تولید داشت. این گیاه در سال ۱۹۱۴ به این ناحیه معرفی شد. هند قبلا بزرگ ترین تولید کننده هل بود اما از سال ۲۰۰۰ به دومین تولید کننده بزرگ هل در جهان تبدیل شد.
این ماده یکی از مواد تشکیل دهنده محبوب در غذای اسیای جنوبی است و در کاری بیشتر استفاده می شود. روغنی که در دانه آن قرار دارد از دو الی ده درصد ترکیبات اصلی cineole و α-terpinyl acetate را خواهد داشت. روغن هل به خاطر بویی که دارد در ادکلن ها، صابون ها، مواد شوینده و سایر محصولات مرتبط با مراقبت از بدن به کار می رود.
هل در برابر گشنیز:
هل و گشنیز دو ادویه ای هستند که مزایایشان بسیار شبیه هم است. به عنوان مثال هر دوی این ها برای درمان طبیعی قند خون بالا و دیابت، فشار خون بالا، مشکلات گوارشی به کار می روند و هر دو بوی خوبی دارند. علاوه بر این، حدود ۵ مورد از ادویه های گوارشی وجود دارد که سال هاست برای بهبود شرایط مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. هل و گشنیز هر دو در این فهرست قرار دارند. سه ادویه دیگر این فهرست در برگیرنده رازیانه، زیره سبز و زنجبیل است. با اینحال این دو ادویه تفاوت هایی هم دارند. به عنوان مثال به موارد زیر توجه کنید:
هل:
- از پوست بیرونی دانه های گیاهان مختلف موجود در خانواده زنجبیل ها به دست می آید
- بومی اسیای جنوبی و هند است
- در طب آئوردا برای تعادل در Dosha مورد استفاده قرار می گیرد و ادویه گرمی است
- در سال ۱۶۷۰ توسط مستعمرات انگلیسی در آمریکای شمالی معرفی شد
- در حال حاضر گواتمالا بزرگ ترین تولید کننده آن است
- برای درمان طبیعی بوی بد دهان، کرم خوردگی دندان و آسم به کار می رود.
گشنیز:
- از دانه های گیاه گشنیز به دست می آید
- بومی مدیترانه و سایر بخش های جنوب اروپا و آفریقای شمالی و غرب اسیاست.
- در طب آئوردا برای متعادل کردن Dosha به کار می رود و طبع سرد و خنک کننده دارد
- از طریق گواتمالا به آمریکا آورده شده است
- در حال حاضر کشور هند بزرگ ترین تولید کننده آن است.
- برای پیشگیری از مسمومیت های غذایی به کار می رود و به درمان مشکلات مختلف و بهبود سطح کلسترول خون منجر می شود.
خواص هل:
- هل به عنوان ملکه ادویه ها شناخته شده و یکی از مواد عالی برای طعم بخشیدن به مواد غذایی است و خاصیت پزشکی دارد.
- شما می توانید آن را به صورت کامل یا پودر شده تهیه کنید
- این ادویه به طیف وسیعی از مواد غذایی و نوشیدنی همچون چای، کاری، اسموتی و دسرها اضافه می شود.
- این ماده در برگیرنده مواد معدنی همچون منگنز است و می تواند ۸۰ درصد از نیاز روزانه بدن را تنها با یک قاشق غذاخوری تامین کند
- این ادویه در برگیرنده فیبر، آهن، منیزیم، کلسیم ، روی، پتاسیم فسفر است.
- مطالعات انجام شده نشان می دهد هل می تواند درمان طبیعی برای کاهش فشار خون باید و برای سلامت قلب و کلیه ها مفید واقع گردد
- مطالعات نشان می دهد این ادویه می تواند باکتری های دهان را از بین ببرد و مانع از ایجاد بوی بد دهان و کرم خوردگی گردد
- این ادویه زمانی که صحبت از درمان دیابت، سرطان و اسم می شود مفید خواهد بود.
عوارض هل:
هل زمانی که از طریق دهان در مقادیر معمول مصرف می شود می تواند برای بیشتر افراد امن باشد.
عوارض جانبی رایج و خاصی برای این ادویه زمانی که به طور طبیعی مصرف می شود گزارش نشده است. اگر سنگ کیسه صفرا دارید، نباید از هل به عنوان دارو استفاده کنید. دانه های آن ممکن است درد را در این شرایط بدتر کند. امنیت دارویی این ادویه برای زنان باردار و شیرده هنوز مشخص نیست. اگر باردار هستید یا به کودک خود شیر می دهید بهتر است از مقادیر کم هل در مواد غذایی استفاده کنید.