زانو که قسمت اصلی پا هست و اگر دچار آسیب شود راه رفتن سخت و مشکل می شود در این جا به بررسی پارگی رباط صلیبی تا بازسازی و درمان می پردازیم .
از آنجا که آسیب های رباط مفصل زانو مانند پارگی باعث اختلال در پایداری غیر فعال زانو می شود، باید به عنوان خطر بالقوه تحت درمان قرار گیرد. آسیب های رباط مانند آسیب های مینیسک زانو شایع بوده و عمدتاً ورزشکاران رشته های دارای برخورد مانند فوتبال، اسکی روی یخ، هندبال تیمی، بسکتبال، راگبی و اسکی را در بر می گیرد.
پارگی رباط صلیبی زانو ناشی از برخورد با حریف در ورزش های دارای برخورد است اما این نوع آسیب می تواند بدون هیچ گونه تماس بدنی نیز به وجود آید مانند چرخش و سایر حرکتهایی که فراتر از دامنه طبیعی حرکتی است. رباط های گوناگون مفصل زانو برای حفظ پایداری مفصل با یکدیگر همکاری می کنند و هر چقدر فشار قویتری بر مفصل وارد شود رباط ها به میزان بیشتری درگیر می شوند آسیب های ترکیبی احتمالاً ناشی از ضربه شدید بوده و هر چقدر ضربه شدیدتر باشد آسیب ها خطرناک تر و پیچیده تر خواهد بود و منجر به پارگی رباط صلیبی می شوند. مکانیسم های زیر شایع ترین علت پارگی رباط صلیبی است:
۱) ضربه ای که از جانب خارجی به مفصل زانو وارد می شود یا از جانب داخل به پنجه اصابت می کند. ۲) ضربه ای که از جانب داخل به مفصل زانو وارد می شود یا از جانب خارج به پنجه پا اصابت می کند. ۳) ضربه ای که ناشی از باز یا خم شدن بیش از حد مفصل زانو است. ۴) حرکت چرخشی بدون برخورد بدنی.
سمت چپ حالت های پدیدار شدن آسیب ناشی از ضربه در برابر بخش خارجی مفصل زانو. اگر ضربه خیلی شدید باشد ابتدا بخش عمقی رباط جانب داخلی پاره می شود. ممکن است مینیسک داخلی نیز آسیب ببنید. سمت راست: چنانچه ضربه خیلی شدید باشد بخش سطحی رباط جانب داخلی پاره خواهد شد.
آناتومی
آناتومی زانوی نرمال از نمای جلو
برای تشکیل مفصل زانو سه استخوان در کنار هم قرار می گیرند که عبارتند از: استخوان ران (فمور)، استخوان ساق (درشت نی یا تیبیا) و کاسه زانو (کشکک یا پاتلا). این استخوان ها به وسیله رباط ها به یکدیگر متصل شده اند. چهار رباط اصلی در زانو وجود دارند. این رباط ها به مانند طناب هایی محکم عمل می کنند که استخوان ها را در کنار یکدیگر و زانو را ثابت نگاه می دارند.
رباط های جانبی
این رباط ها در جوانب/طرفین زانو یافت می شوند. رباط جانبی داخلی در درون و رباط جانبی خارجی/کناری در بیرون است. این رباط ها حرکت جانبی زانو را کنترل کرده جلوی حرکت غیر عادی آن را می گیرند.
رباط های صلیبی
رباط های صلیبی پا در درون مفصل زانو یافت می شوند. رباط صلیبی قدامی در جلو و رباط صلیبی خلفی در عقب به شکل ضربدر یکدیگر را قطع می کنند. (در واقع) رباط های صلیبی حرکات زانو به عقب و جلو را کنترل می کنند.
رباط صلیبی قدامی به صورت مورب از وسط زانو عبور می کند. این رباط از بیرون لغزیدن استخوان درشت نی و بیرون زدن آن نسبت به استخوان ران جلوگیری کرده به زانو پایداری چرخشی می دهد.
نحوه آسیب رباط صلیبی زانو
۱) ضربه به جانب خارج مفصل زانو
ضربه ای که بر بخش خارجی مفصل زانو وارد شده و مفصل را به طرف داخل می برد و آن را به شکل ضربدری در می آورد بسیار شایع تر از ضربه ای است که به جانب داخل مفصل زانو وارد شده و آن را پرانتزی می کند. ضربه چه بر جانب داخل زانو وارد شد و چه بر جانب داخل پا وارد آید (که مفصل زانو را به خارج می برد) نتیجه مکانیسم آسیب یکسان است (شکل را ببینید.) برای مثال آسیب و پارگی جانبی خارجی زمانی به وقوع می پیوندد که دو بازیکن به طور همزمان با ناحیه داخل پا به توپ ضربه بزنند. در حین فعالیت های ورزشی، وقتی که پا زیر فشار قرار دارد، و مفصل زانو مختصری خم شده است در اغلب اوقات ضربه وارد شده جانب خارجی مفصل زانو را تحت تأثیر قرار می دهد. از این رو مفصل زانو به سمت داخل برده شده و استخوان درشت نی در رابطه با استخوان ران به سمت خارج چرخش پیدا می کند. احتمالاً این مکانیسم به آسیب مینیسک داخلی یا رباط جانب داخلی منجر می شود. بعضی مواقع، این دو آسیب با یکدیگر ترکیب می شوند. احتمالاً این حالت به دلیل پیوستگی دو ساختار است. بخش عمقی رباط داخلی متصل به مینیسک داخلی کوتاه و سفت است، از این رو بیش از بخش سطحی متحمل فشار شده و دچار پارگی می شود. در یک ضربه شدید رباط صلیبی قدامی نیز تحت فشار قرار می گیرد که در نتیجه پاره می شود. تجمع مایع در مفصل حاصل ترکیب آسیب های رباط جانب داخلی، رباط صلیبی قدامی و احتمالاً مینیسک داخلی خواهد بود. در صورت ورود ضربه های بسیار شدید بر جانب خارج مفصل زانو، رباط صلیبی خلفی پاره می شود. از این رو مکانیسم آسیب دیدگی شامل رباط جانب داخلی، هر دو رباط صلیبی قدامی و خلفی و احتمالاً مینیسک داخلی است. نتیجه نهایی آن ناپایداری جانبی و قدامی- خلفی میان استخوان درشت نی و ران است.
سمت چپ: درضربه های خیلی شدید رباط صلیبی پاره خواهد شد. سمت راست: در ضربه های بسیار شدید رباط خلفی صلیبی نیز می تواند پاره شود. این نوع ضربه ها به آسیب مینیسک های داخلی و رباط جانبی داخلی و رباط های قدامی- خلفی صلیبی منجر می شوند.
۲) ضربه به جانب داخل مفصل زانو
در ورزش ها، هنگامی که مفصل زانو مختصری به حالت خمیده است و پا زیر فشار قرار دارد اغلب جانب داخل زانو مستعد صدمه است. از این رو مفصل زانو با فشار به طرف خارج رفته و استخوان درشت نی که مرتبط به استخوان ران است به داخل چرخش دارد. در ابتدا فشار از سوی رباط جانب خارجی تحمل می شود که می تواند به پارگی رباط منجر شود (شکل را ببینید). احتمال وقوع آسیب مینیسک در این حالت کمتر از زمانی است که ضربه به خارج زانو وارد می شود زیرا رباط جانب خارجی به مینیسک مجاور متصل نیست. هنگامی که ضربه شدیدتر است رباط صلیبی قدامی کشیده شده و دچار پارگی می شود. در نتیجه آسیب ترکیبی به وجود می آید که رباط های جانب خارجی و صلیبی قدامی را در بر می گیرد. اگر هم زمان تجمع مایع ناشی از خونریزی در مفصل زانو به وجود آید باید نسبت به وقوع آسیب زانو با ماهیت ترکیبی مشکوک شد. هنگامی که ضربه ای بسیار شدید به جانب داخلی مفصل زانو وارد می آید، حتی رباط صلیبی خلفی نیز کشیده شده و پاره می شود. بنابراین آسیب وارده به رباط خارجی با آسیب های هر دو رباط صلیبی ترکیب شده و به ناپایداری جانبی و قدامی- خلفی مفصل زانو منجر می شود.
محل های بروز آسیب ناشی از ضربه بر جانب داخل مفصل زانو
چپ: چنانچه ضربه چندان شدید نباشد رباط جانب خارجی پاره می شود. وسط: اگر ضربه شدید باشد رباط صلیبی قدامی نیز پاره می شود. راست: در یک ضربه بسیار شدید رباط صلیبی خلفی نیز پاره می شود که این پارگی به صدمه رباط جانب خارجی و همین طور صدمه رباط های صلیبی قدامی و خلفی منجر می شود.
۳) ضربه ناشی از خم و باز شدن بیش از اندازه زانو
وارد شدن ضربه از جلو به مفصل زانو باعث باز شدن بیش از اندازه مفصل زانو می شود. بازشدگی با فشار مفصل زانو می تواند بدون برخورد فیزیکی اتفاق بیفتد. سقوط بر روی زانوی خمیده باعث خم شدگی شدید مفصل زانو و پارگی رباط زانو می شود. آسیب های مجزایی نیز هستند که فقط رباط صلیبی خلفی یا رباط صلیبی قدامی را در برمی گیرد. اما این نوع آسیب ها بسیار نادر هستند. اغلب آسیب های رباط های صلیبی خلفی و قدامی و رباط های جانبی با آسیب های کپسول مفصل خلفی ترکیب می شوند.
۴) آسیب چرخشی بدون تماس بدنی
صدمه ناشی از چرخش بدون تماس بدنی هنگامی ایجاد می شود که یک چرخش لغزشی با پای خمیده اتفاق می افتد. مانند هنگامی که استوکهای کفش در چمن گیر می کند. این نوع ضربه می تواند باعث پارگی رباط و هر دو مینیسک مفصل زانو شود. آسیب رباط صلیبی قدامی در اثر چرخش شدید داخلی ستون درشت نی که مرتبط با استخوان ران است اتفاقی می افتد.
انواع پارگی رباط صلیبی قدامی ACL
پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) را اغلب رگ به رگ شدن می نامند. رگ به رگ شدن هنگامی اتفاق می افتد که رشته ها یا الیاف رباط کشیده یا پاره می شوند.
با یک کلیک تصویری از زانو و رباط ACL را مشاهده کنید.
پارگی رباط ACL را به صورت رگ به رگ شدن درجه I، II یا III طبقه بندی می کنند.
رگ به رگ شدن درجه I
- رشته های رباط کشیده می شوند ولی هیچ نوع پارگی بوجود نمی آید.
- کمی حساسیت به درد و تورم وجود دارد.
- در طول فعالیت در زانو احساس بی ثباتی نمی کنیم و زانو از حرکت باز نمی ایستد.
رگ به رگ شدن درجه II
- رشته های رباط به صورت جزئی پاره می شوند.
- کمی حساسیت به درد و به میزان متوسطی تورم وجود دارد.
- در طول فعالیت ممکن است در زانو احساس بی ثباتی کنیم و زانو از حرکت باز ایستد.
رگ به رگ شدن درجه III
- رشته های رباط به طور کامل پاره می شوند (جدا می شوند)؛ خود رباط هم به طور کامل پاره شده به دو قسمت تقسیم می شود.
- حساسیت به درد وجود دارد ( ولی درد زیادی ندارد بخصوص هنگامی که میزان درد را با شدت پارگی مقایسه می کنیم). ممکن است میزان تورم کم یا زیاد باشد.
- رباط نمی تواند حرکت های زانو را کنترل کند. در زانو احساس بی ثباتی وجود دارد و زانو در زمان های خاصی از حرکت باز می ایستد.
کنده شدن ACL هنگامی اتفاق می افتد که ACL از استخوان ران یا ساق پا جدا می شود. این نوع پارگی در کودکان شایع تر از بزرگسالان است.
شکستگی اوالژن هنگامی اتفاق می افتد که ACL همراه با تکه ای از استخوان پا از آن استخوان جدا می شود.
علائم و نشانه های تشخیص
در ادامه علائم پارگی رباط صلیبی مهم پارگی رباط زانوبیان شده است:
- دردی است که هنگام ضربه شدید حس می شود اما در ادامه کاهش می یابد. این درد در زمانی ظاهر می شود که مفصل حرکت داده شده یا تحت فشار قرار گیرد. روی رباط جانبی آسیب دیده اغلب حساسیت موضعی وجود دارد. هنگامی که در زانو تجمع مایع وجود دارد مفصل متورم است، این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است، به ویژه در مواقع آسیب داخل مفصل تا معلوم شود آیا تجمع مایع ناشی از خونریزی است یا خیر؟ این کار با بیرون کشیدن مقداری از مایع داخل مفصل در شرایط استریل انجام می شود. ناپایداری مفصل زانو یک علامت مهم است که فرد آسیب دیده به ندرت در مرحله حاد صدمه به آن اشاره می کند. ناپایداری مفصل زانو اغلب در مراحل بعد به ویژه زمانی که مفصل متحمل فشار است ظاهر می شود.
- ممکن است به هنگام آسیب رباط صلیبی قدامی نوعی صدای “ترکیدن” بشنوید و احساس کنید زانویتان از حرکت ایستاده است.
- درد همراه با تورم. زانو ظرف ۲۴ ساعت ورم خواهد کرد. اگر توجه نکنیم ممکن است مشکل درد و تورم به خودی خود حل شود. با این وجود، اگر در تلاش هستید که به ورزش بازگردید احتمالا زانو بی ثبات خواهد بود و خطر آسیب بیشتر به غضروف مانع اصطکاک (منیسک) زانو وجود خواهد داشت.
- فقدان دامنه حرکتی کامل
- حساسیت به درد در امتداد خط مفصلی
- احساس ناراحتی در هنگام راه رفتن
علل و عوامل
رباط صلیبی قدامی می تواند به چند علت آسیب ببیند:
- تغییر مسیر سریع
- ایستادن ناگهانی
- پایین آوردن سرعت به هنگام دویدن
- فرود آمدن نادرست در هنگام پرش
- برخورد یا تصادم مستقیم مانند تکل در فوتبال
مطالعات چندی نشان داده اند که در بعضی ورزش های خاص وقوع آسیب ACL در ورزشکاران زن بیشتر از ورزشکاران مرد است. گفته می شود چنین چیزی به خاطر تفاوت در شرایط فیزیکی، قدرت عضلانیی و کنترل عصبی عضلانی است. دیگر علل مطرح شده عبارتند از تفاوت نحوه قرار گرفتن لگن خاصره و اندام های تحتانی (پا)، افزایش میزان شلی رباط ها و تاثیر استروژن بر ویژگی های رباط ها.
معاینه های رایج آسیب رباط زانو
معاینه زانوی آسیب دیده همیشه باید از سوی پزشک انجام شود. آسیب های مفصل زانو در ورزش شایع بوده و درمان صحیح آن بسیار مهم است. از این رو به نظر می رسد که اطلاعات موجود در این زمینه مورد توجه مربیان و ورزشکاران بوده و بینش آنان را نسبت به روش های معاینه که پزشک متخصص در زمان وقوع چنین آسیب ها و پارگی هایی به کار می گیرد ارتقا می دهد. معاینه کامل و کافی و بدون نقص تقریباً غیر ممکن است مگر آنکه عضله های مخالف رها و منبسط باشند.
۱) تجزیه و تحلیل مکانیسم پارگی: جهت وارد آمدن ضربه و مقدار نیروی وارد شده در زمان وقوع آسیب اطلاعات مهمی را برای ارزیابی نوع و شدت آسیب به پزشک می دهد.
۲) معاینه ناحیه آسیب دیده: تورم ممکن است در اطراف مفصل و داخل آن باشد. خون مردگی روی ناحیه آسیب دیده یا اطراف مسیر رباط های جانبی نشان دهنده خونریزی و پارگی رباط است. در مواقع تجمع مایع، تورم به بالای استخوان کشکک کشیده می شود. پزشک با وارد کردن فشار دست خود بر بالا و پایین کشکک تشخیص می دهد آیا تجمع مایع ادامه دارد یا خیر و هم زمان با آن شست خود را روی استخوان کشکک فشار داده و به سمت استخوان ران می کشد. هنگامی که مایع در مفصل زانو جمع می شود استخوان کشکک با مقاومتی اسفنجی روبروست و هنگامی که سطح مفصلی استخوان کشکک مخالف راستای استخوان ران فشرده می شود حرکت کشکک متوقف خواهد شد. زمانی که فشار از روی استخوان کشکک برداشته می شود به دلیل وجود مایع زیرجلدی تجمع مایع قابل مشاهده است.
۳) لمس کردن: پزشک معاینه کننده خطوط روی مفصل زانو و تمام مسیر رباط جانب خارجی را بررسی کرده و به موقعیت حساسیت توجه دارد. حتی می توان تورم ناشی از تجمع خونریزی را که در امتداد رباط پخش شده است هنگام معاینه پارگی رباط زانو حس کرد.
۴) معاینه دامنه حرکتی: پزشک هرگونه محدودیت باز و بسته شدن مفصل زانو را معاینه می کند. درد در هنگام حرکت یا کاهش دامنه حرکتی می تواند نشانه پارگی مینیسک زانو باشد.
۵) معاینه پایداری: چنین معاینه ای اساساً به این منظور انجام می شود که پزشک بتواند ناپایداری زانو ناشی از ورزش را تشخیص داده و راجع به آن تصمیم گیری کند. بدون رهایی عضله ها از فشار، انجام معاینه کامل ناممکن است. گاهی مواقع وجود درد امکان انجام معاینه کامل را ناممکن می سازد.
۶) اشعه ایکس: اگرچه این تصویربرداری هر نوع آسیب وارده به رباط صلیبی قدامی را نشان نمی دهد ولی می تواند نشان دهد که آیا آسیب با شکستگی استخوان در ارتباط است یا نه.
۷) تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): با این بررسی تصاویر بهتری از بافت های نرم مانند رباط صلیبی قدامی ایجاد می شود. با این وجود، برای تشخیص پارگی ACL معمولا به MRI نیازی نیست.
الف) معاینه رباط جانب خارجی
انجام این معاینه در دو حالت امکان پذیر است، زمانی که مفصل زانو کاملاً باز شده یا در زاویه ۲۰ تا ۳۰ درجه خم شده باشد. در مواقعی که ناپایداری چندان زیاد نیست، می توان مفصل زانو و استخوان ران را به داخل زاویه داد (واروس). با مقایسه مفصل زانوی آسیب دیده با زانوی پای سالم، زاویه ناپایداری تعیین می شود. اگر هنگام معاینه درد خیلی شدید باشد، می توان آن را یک یا دو روز به تأخیر انداخته یا در شرایط بی حسی انجام داد. ناپایداری غیر شدید مفصل زانو مثلاً هنگامی که مفصل زانو در زاویه ۲۰ درجه به طرف خارج لق می زند، نشان از پارگی و آسیب بخشی عمقی رباط جانب داخلی است. اگر لقی شدید باشد احتمالاً هر دو بخش عمقی و سطحی رباط آسیب دیده است و پاره شده است. معمولاً اگر زمانی که زانو باز شده است لقی زانو در خارج باشد به رباط صلیبی قدامی، کپسول مفصلی خلفی و همین طور رباط جانب داخلی آسیب وارد شده است.
ب) معاینه رباط های جانب داخلی و رباط صلیبی قدامی
زمانی که گمان می رود رباط صلیبی یا رباط های جانبی آسیب دیده اند از آزمون کشش زانو استفاده می کنیم. فرد آسیب دیده به پشت می خوابد، در حالی که زانوی او در زاویه ۹۰ درجه است. حرکت اضافی استخوان درشت نی به جلو در رابطه با استخوان ران نشان دهنده ی پارگی و آسیب رباط جانب داخلی یا رباط صلیبی قدامی است (نشانه یا علامت به جلو آمدن استخوان درشت نی). معاینه رباط صلیبی قدامی با آزمون کشش درشت نی در وضعیتی است که بخش پایین پا به طرف داخل چرخانده شده است. حال آنکه معاینه رباط جانب داخلی در حالتی انجام می شود که بخش پایین به خارج چرخش داده می شود.
بالا چپ: معاینه تجمع مایع در مفصل زانو. پزشک از طریق حرکت دستها به یکدیگر مایع داخل مفصل زانو را فشرده، سپس با فشار انگشت شست روی استخوان کشکک چنانچه مایعی در زیر استخوان جمع شده باشد کشکک شروع به بازی (جابجایی) می کند. راست بالا: معاینه پایداری رباط مفصل زانو در زمانی که زانو باز شده است. اگر مفصل لق باشد رباط جانب خارجی و نیز کپسول جانب داخلی خلفی و رباط صلیبی قدامی آسیب دیده اند. راست: معاینه پایداری رباط جانب خارجی مفصل زانو که در زاویه ۲۰ -۳۰ درجه خمیده نگه داشته شده است.
سمت چپ معاینه رباط صلیبی قدامی با استفاده از راه کشیدنه روی زانوی سالم. سمت راست: آزمون کشیدن درشت نی به جلو روی زانوی آسیب دیده در رباط صلیبی قدامی.
ج) معاینه رباط صلیبی قدامی
آزمون کشش ران به جلو با زانوی خمیده در زاویه ۱۰ -۲۰ درجه که آزمون لاچمن نیز نامیده می شود، برای معاینه یکپارچگی رباط صلیبی قدامی مورد استفاده قرار می گیرد. پزشک با یک دست، جانب خارج ران بیمار را در جهت پایین نگه می دارد و با دست دیگر قسمت بافی ساق همان پا را از جانب داخل به طرف جلو می برد. احساس کشش قدامی در این ناحیه پاسخ مثبت در آزمون لاچمن و نشانه قوی از پارگی رباط صلیبی قدامی است.
آزمون کشیدن به جلو: زانو در زاویه ۱۰-۲۰ درجه (Lachman’s test)
آزمون دیگر در پایداری رباط صلیبی قدامی علامت کشش خمیدن و چرخیدن است. در این آزمون معاینه کننده، بخش پایین ساق پا را ثابت نگه داشته و زانو را به صورت غیر فعال تا زاویه ی ۲۰-۳۰ درجه خم می کند، سپس استخوان درشت نی را به طرف جلو حرکت می دهد. (با آزمون لاچمن مقایسه شود). آزمون تغییر چرخشی (the pivot shift test) و آزمون حرکت ناگهانی (jerk test) روش های دیگری هستند که ممکن است از سوی پزشک برای تشخیص و درمان پارگی رباط صلیبی زانو مورد استفاده قرار گیرد. پزشک با یک دست پنجه پای آسیب دیده را به طرف داخل می چرخاند و با دست دیگر از سمت خارج روی بخش فوقانی استخوانی نازک نی فشار می آورد. در آزمون تغییر چرخشی، معاینه کننده آزمون را با پای صاف شروع می کند. هنگام خمش و چرخش داخلی غیر فعال ساق پا، زانو به طرف داخل فشار داده می شود (در وضعیت ولگوس). در زاویه ۲۰-۳۰ درجه خمش، در کندیل خارجی درشت نی نیمه در رفتگی به سمت جلو قابل مشاهده است. هنگامی که خمش بیشتر می شود (۴۰-۶۰ درجه) کندیل خارجی کاهش یافته و از این رو بیمار و ورزشکار پدیده خالی کردن زانو را تجربه می کند. چنانچه در آزمون حرکت ناگهانی (jerk test) نقطه شروع خم شدن است، ترتیب وقایع بر عکس است.
چپ: در آسیب رباط صلیبی خلفی، ساق پای آسیب دیده در رابطه با پای سالم به سمت عقب جابجا شده است. راست: آزمون کشش به جلو روی زانویی که در رباط صلیبی قدامی آسیب دیده است.
د) معاینه رباطهای صلیبی خلفی
در مواقعی که رباط صلیبی خلفی آسیب می بیند علامت کشش خلفی که حرکت بیش از اندازه استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران است دیده می شود. نکته دارای اهمیت این است که پزشک لبه های مفصل زانوی هر دوپای آسیب دیده و پای سالم را در خمش ۹۰ درجه با پای دیگر مقایسه کرده و سپس به اجرای آزمون کشش به عقب اقدام می کند. در مواقعی که رباط صلیبی خلفی آسیب دیده است جابجایی به طرف عقب در پای آسیب دیده در مقایسه با پای سالم چندان غیر معمول نیست. در زمان آزمون کشش ممکن است کشیده شدن ساق پا به طرف جلو و برگشت آن به موقعیت طبیعی، از سوی معاینه کننده های غیر مجرب به عنوان پارگی رباط صلیبی قدام تقسیر شود.
۶) معاینه مفصل زانو با اشعه X باید زمانی انجام شود که باید از آسیب اسکلتی مانند جدا شدن استخوان از محل اتصال رباط های صلیبی یا رباط های جانبی اطمینان حاصل شود. هنگامی که آسیب در مرحله حاد است عکس برداری از مفصل ضرورتی ندارد.
۷) تخلیه مایع مفصل زانو (خارج کردن مایع با سوزن) را می توان در مواقع تورم گسترده مفصل انجام داد تا معلوم شود آیا تجمع مایع خونی وجود دارد یا خیر. هنگامی که خونریزی در داخل مفصل زانو اتفاق افتاده است باید به آسیب جدی داخل مفصل مظنون بود.
۸) معاینه مفصل به وسیله عکس برداری به این معناست که پزشک با استفاده از ابزار مخصوص بخش داخلی زانو را معاینه کند تا اطلاعاتی را در خصوص پارگی و آسیب های منیسک به دست آورد. آزمایش در وضعیت بی هوشی انجام می شود.
۹) اگر نسبت به تشخیص تردید وجود دارد و معاینه بیمار بدون بی هوشی مشکل است، آزمون پایداری مفصل زانو در وضعیت بی هوشی اهمیت می یابد. اگر در مراحل اولیه آسیب، وجود درد یک محدودیت است، این معاینه باید انجام شود. تمام آزمون هایی که شرح داده شد باید مورد توجه قرار گرفته و به آنها عمل شود.
اهداف درمان پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) عبارتند از:
- بازگرداندن ثبات طبیعی یا تقریبا طبیعی به زانو
- بازگرداندن فرد به سطح کارکردی که پیش از آسیب دیدگی زانو داشته است
- محدود کردن فقدان کارکرد زانو
- جلوگیری از پارگی یا آسیب دیدگی بیشتر دیگر ساختارهای زانو
- کاهش درد
- پیشگیری از استئوآرتریت
بیمار باید با پزشک خود هماهنگ شود تا تصمیم بگیرد که باید چند ماه توانبخشی (نوتوانی) شود یا عمل جراحی همراه با نوتوانی داشته باشد. همه پارگی های ACL به عمل جراحی نیاز ندارند.
پزشکین : پارگی رباط صلیبی تا بازسازی و درمان