-
محققان دریافتند که تعداد نوجوانانی که اختلال طیف اوتیسم داشته و داروهای ضدروان‌پریشانی برایشان تجویز شده است، طی سال‌های اخیر در ایالات متحده افزایش یافته است.
عوارض جانبی داروهای ضدروان‌پریشی می‌تواند مشکلات زیادی به همراه داشه باشد و محققان دریافته‌اند که میزان نوجوانانی که دچار اوتیسم یا ناتوانی‌های ذهنی شده‌اند در بین کسانی که با این داروها تحت درمان بوده‌اند افزایش یافته است. داروهای ضدروان‌پریشی دسته‌ای از داروهای مربوط به روان‌پزشکی هستند که در وهله اول برای کنترل روان‌پریشی مورد استفاده قرار می‌گیرند از جمله توهم، کابوس و تصورات باطل، پارانویا و یا افکار آشفته و پریشان و به طور کلی شیزوفرنی و اختلالات دوقطبی.
از طرفی محققان دریافتند که تعداد نوجوانانی که اختلال طیف اوتیسم داشته و داروهای ضدروان‌پریشانی برایشان تجویز شده است، طی سال‌های اخیر در ایالات متحده افزایش یافته است. در حال حاضر داروهای ضدروان‌پریشی نسل دوم تنها داروهای مورد تأیید سازمان دارو و غذا برای نوجوانانی است که دچار اوتیسم هستند. با این حال، این داروها تنها برای کنترل علائم و نشانه‌های بیماری‌هایی مثل تندمزاجی، بی‌حوصلی و پرخاشگری مورد تأیید قرار گرفته و تأثیری بر بروز علائم اصلی طیف اوتیسم یعنی مشکلات ارتباطی و اجتماعی و علائم اصلی ناتوانی ذهنی مانند مشکلاتی در درک و واکنش مناسب به اطلاعات بیرونی ندارند.
محققان معتقدند روان‌شناسان بالینی باید پیش از آنکه بخواهند داروهای ضدروان‌پریشی را برای نوجوانانی تجویز کنند که دچار اختلال اوتیسم یا ناتوانی ذهنی هستند، اقدامات روانی‌اجتماعی را مد نظر قرار دهند که کارایی و تأثیر آنها برای اختلالات رفتاری مانند تندمزاجی و پرخاشگری تثبیت شده است.
وقتی داروهای ضدروان‌پریشی تجویز می‌شود، باید به طور مرتب میزان تأثیرگذاری و پذیرش آنها را در بیماران از طریق وزن بدن، لیپیدهای مقاوم و گلوکز، عوارض جانبی خارج‌هرمی، عوارض مغایر جنسی یا باروری و نیز کنترل اختلالات آنها مورد بررسی قرار داد.