دلیل این که با غریبه راحت تر همدردی می کنیم چیست

۲- تسلی گرفتن از غریبه
تا به حال در اتاق انتظار یا سالن هواپیما در کنار فردی غریبه که اطلاعات زیادی درباره‌ی خودش می‌دهد نشسته اید؟!
مردم اغلب از عمیق ترین و تاریکترین رازهایشان با غریبه ها صحبت می‌کنند،چرا که غریبه‌ها قضاوت نمی‌کنند و اگر هم قضاوت کنند چه اهمیتی خواهد داشت؟! تقریبا غیرممکن است که آن افراد را دوباره در زندگیتان ببینید. برای بعضی از افراد گفتن رازهای آشفته ساز و خاطرات دردناک به افراد غریبه راه‌حل کم خرج‌تری از مراجعه به یک درمانگر است.

۳-تلاش گمراه کننده برای ورود سریع به یک رابطه 
افراد وقتی فردی جدید را ملاقات می‌کنند، همکار جدید یا در قرار ملاقات،مقداری تنش در شروع صحبت وجود دارد. افراد امید دارند که با اشتراک گذاری زندگی خصوصی خود سریعتر رابطه‌ی آنها به مراحل بالا عروج می‌کند.
لازم است به نشانه‌ها و سرنخ‌ها توجه کنید که آیا طرف مقابل از شما خوشش آمده و حاضر است در مورد شما بیشتر بداند یا نه.

۴-مرزهای ضعیف 
در میان گذاشتن زیاد بعضی از اطلاعات،نشانه‌ی مرزبندی ضعیف شخصیتی است.

آنها نمی‌دانند که چه اطلاعاتی مناسب اینست که با همکاران و یا افراد غریبه در میان بگذارند.
افرادی که مرزهای ضعیفی دارند گاهی از نبود ارتباط نزدیک با آدم ها رنج می‌برند. بیشتر به این خاطر که آنها افراد را از خودشان دور می‌کنند. در نتیجه فرد دلگرم کننده و مطمئنی ندارند که مسائل و مشکلات خصوصی زندگیشان را با آنها در میان بگذارند.

ما در مقابل این افراد چه کنیم؟! 

اگر فردی شروع به دادن اطلاعات خصوصی و زیاد از خود شد، در وهله اول با گفتن چنین جمله‌ای سعی کنیم موضوع را عوض کنیم؟
” متاسفم که اینها را می‌شنوم، به نظرتون فردا هوا چطور خواهد بود؟ ” یا “به نظرتون ترافیک تاکجا ادامه خواهد داشت؟ ”
گاهی افراد متوجه می‌شوند که در کلامشان زیاده‌روی کرده‌اند اما گاهی هم لازم است که بطور مستقیم‌تر به آنها گوشزد کنیم. مانند چنین جمله‌ای:
” دارم از مسائل بسیار خصوصی شما مطلع می‌شوم، ادامه صحبت با شما برام خیلی سخته”.

نتیجه 
در میان گذاشتن داستان خصوصی زندگیمان و درد‌دل کردن می‌تواند بسیار اثربخش باشد به شرط اینکه در زمان درست،مکان درست و با فرد درستی باشد.