- افزایش سطح سرمی پرولاکتین باعث مهار ترشح gnrh و هورمونهای گنادها میشود و میتواند در هر جنس باعث ناباروری شود. درمان در این بیماران اگونیست های دوپامین همانند بروموکریپتین و کابرگولین میباشد.
اگرچه از هر ۶ زوج یک زوج مبتلا به مشکلات باروری هستند ولی در نهایت اکثر انان با یا بدون درمان صاحب فرزند میشوند. آشکارترین علت ناباروری (Infertility) اختلال در تخمک گذاری در خانم ها و مشکل اسپرماتوژنر در آقایان است. عواملی که باعث بروز این مشکلات میشود شامل هیپوگنادیسم یا اختلال عملکرد گنادها نقص عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز مهار عملکرد گنادها مانند آنچه در هیپرپرولاکتینمیا دیده میشود است.
علت ۲۵-۳۰ % ناباروری ها عدم تخمک گذاری میباشد که خط اول درمان در این موارد کلومیفن میباشد ۷۰% بیماران به این پاسخ میدهند. به علت افزایش خطر سرطان تخمدان درمان بیشتر از ۶ دوره باکلومیفن توصیه نمیشود.رژیم های درمانی دیگر شامل استفاده از کلومیفن به همراهhcgو جایگزین نمودن کلومیفن با تاموکسیفن میباشد. در بیمارانی که نتوانند کلومیفن را تحمل نمایند و یا در انها اختلالات موکوس رحمی وجود داشته باشد تاموکسیفن استفاده میشود. بیمارانی که به کلومیفن پاسخ ندهند خط دوم درمان استفاده ازhmgمیباشد.
در بیمارانی که عدم تخمک گذاری به علت مشکلات هیپوتالاموس میباشد استفاده ازgnrhویا انالوگهای ان به صورت پالس در۳۰% موارد باعث باروری میشود.
افزایش سطح سرمی پرولاکتین باعث مهار ترشح gnrh و هورمونهای گنادها میشود و میتواند در هر جنس باعث ناباروری شود. درمان در این بیماران اگونیست های دوپامین همانند بروموکریپتین و کابرگولین میباشد.
شایع ترین علت ناباروری در اقایان اختلال اسپرماتوژنز میباشد که این بیماران تحت درمان رژیم های حاوی hmg وhcg قرار میگیرند.
سایر علل ناباروری شامل:
۱- انسداد و یا التهاب در لوله های فالوپ خانمها یا مجرای دفران اقایان ( درمان ضد التهابها همانند کورتیکو استروئید ها)
۲- وجود انتی بادی علیه اسپرم
۳- اندومتیوز
۴- عفونت ها