-
این اختلال حرکتی مری غالباً با درد متناوب قفسه سینه همراه است. اختلالات حرکتى اولیه در مرى با عملکرد عضلانى غیرطبیعى در مرى که غالباً با درد متناوب قفسهٔ سینه همراه است مشخص مى‌شوند.
اسپاسم منتشر مری یک اختلال حرکتی مری است که در آن انقباض های ناهماهنگ و هم زمان مری هم به صورت خود به خود و هم در هنگام بلع روی می دهد. این اختلال حرکتی مری غالباً با درد متناوب قفسه سینه همراه است. اختلالات حرکتى اولیه در مرى با عملکرد عضلانى غیرطبیعى در مرى که غالباً با درد متناوب قفسهٔ سینه همراه است مشخص مى‌شوند.
علایم علائم و نشانه های اسپاسم مری عبارتند از: درد فشار ی در قفسه سینه ، که اغلب شدید است، جایی که شما ممکن است آن را با درد قلبی (آنژین) اشتباه بگیرید. اشکال در بلع(دیسفاژی) این احساس که یک شی در گلو گیر(بغض در گلو) کرده است. بازگشت مواد غذایی و مایعات به مری(ترش کردن) شایع‌ترین علامت، درد متناوب قفسهٔ سینه است که از ناراحتى خفیف تا درد اسپاسمودیک شدیدى که به درد بیمارى شریان کرونر شباهت دارد تغییر مى‌کند. اکثر بیماران از دیسفاژى شکایت دارند ولى کاهش وزن ناشایع است. کاهش وزن غیرقابل توجیه.
علل هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث اسپاسم مری می شود. مری سالم غذا را از طریق یک سری انقباض هماهنگ عضلانی، به نام حرکت دودی به معده حرکت می دهد. اسپاسم مری در این روند با دشوار ساختن هماهنگ شدن عضلات دیواره پایین مری به منظور انتقال مواد غذایی به معده اختلال ایجاد می کند. عواملی که باعث افزایش خطر ابتلا به اسپاسم مری اند عبارتند از: زن بودن خوردن و آشامیدن غذاها یا مایعات سرد یا گرم سوزش معده بیماری ریفلاکس معده(GERD) اضطراب عوامل خطرساز هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث اسپاسم مری می شود. مری سالم غذا را از طریق یک سری انقباض هماهنگ عضلانی، به نام حرکت دودی به معده حرکت می دهد. اسپاسم مری در این روند با دشوار ساختن هماهنگ شدن عضلات دیواره پایین مری به منظور انتقال مواد غذایی به معده اختلال ایجاد می کند. عواملی که باعث افزایش خطر ابتلا به اسپاسم مری اند عبارتند از: زن بودن خوردن و آشامیدن غذاها یا مایعات سرد یا گرم سوزش معده بیماری ریفلاکس معده(GERD) اضطراب
عوارض فتق هیاتال و دیورتیکول اپى‌فرنیک ممکن است از عوارض ثانویهٔ انقباضات شدید و ناهماهنگ مرى باشند. ممکن است رگورژیتاسیون و آسپیراسیون رخ دهد که احتمالاً منجر به عفونت‌هاى مکرر و پنومونى مى‌شود. با این وجود، به‌طور کلى این بیمارى خفیف است و عوارض جدى به دنبال ندارد.
درمان این اختلال دشوار است. زیرا دارو درمانی با نیترات ها و مسدود کننده های کانال کلسیم، اغلب تأثیر اندک دارند. ممکن است بیمار به یک رژیم غذایی سبک که دچار درد شدید و دیسفاژی هستند به درمان پاسخ ندهند. با حفظ اسفنگتر تحتانی می توان از بروز ازوفاژیت که مهمترین عارضه بعد از عمل جراحی است، جلوگیری کرد. گشاد کردن مری با بالون و ایجاد برش روی عضلات نیز فقط در تعداد اندکی از بیماران مؤثر است. در بسیارى از بیماران اطمینان دادن و درمان علامتى کفایت مى‌کند. هیدرالازین، نیترات‌هاى طولانى اثر و داروهاى آنتى‌کولینرژیک ممکن است تا حدودى علائم را برطرف کنند. ممکن است بیمار به یک رژیم غذائى سبک که در پنج یا شش وعدهٔ کوچک طى روز مصرف مى‌شود نیاز داشته باشد، به‌خصوص در صورتى‌که دیسفاژى مهمترین علامت باشد. بوژیناژ با دیلاتورهاى هم‌وزن جیوه در اسپاسم منتشر یا مرى فندق‌شکن، کارآئى ندارد. بیمارانى که دچار درد شدید و دیسفاژى هستند و به درمان پاسخ نمى‌دهند. باید از اسفنکتر گاستروازوفاژیال تا قوس آئورت و یا تا هر نقطه‌اى که در مانومترى قبل از عمل افزایش فشار نشان داده شده است، میوتومى انجام شود. این عمل را مى‌توان با توراکوسکوپى یا توراکوتومى انجام داد. توراکوسکوپى براى بیمار بسیار راحت‌تر است و نتایج حاصل از آن نیز عالى است. روش توراکوتومى باز باید در بیمارانى انجام شود که امکان جراحى با توراکوستومى(مثلاً، به‌‌دلیل توراکوتومى قبلی) براى آنها وجود ندارد. با حفظ اسفنکتر تحتانى مرى مى‌توان از بروز اوزفاژیت، که مهمترین عارضهٔ بعد از عمل است جلوگیرى کرد. عمل جراحى در ۹۰% از موارد موفقیت‌آمیز است. در صورتى‌که بعد از جراحى درد مداوم و دیسفاژى برطرف نشود. مى‌توان بیمار را تحت عمل ازوفاگکتومى کامل(برداشتن کامل مری) و ازوفاگوگاستروستومى گردنى قرار داد.
منبع : سلامتیسم