افزایش رشد مو انواع دسر ساده و خوشمزه چاقی صورت رژیم لاغری دکتر کرمانی

بیماری استوماتيت آفتی راجعه چیست

1

 

  • علل ارثي، اختلالات خوني و نقائص ايمني از علل ايجاد بيماري مي باشند كه مهمترين عامل علل ارثي است. نقايص خوني مانند كمبود آهن، فولات و ويتامين B نيز از ديگر فاكتورهاي مشاهده شده است.

تقريباً ۲۰درصد جمعیت را مبتلا مي كند. براساس نماي كلينيكي طبقه بندي مي شود:  زخمهاي كوچك، زخمهاي بزرگ و زخمهاي هرپتی فرم

زخمهاي كوچك در ۸۰درصد موارد اين بيماري ديده مي شود. قطرشان كمتر از cm1(cm3/.تا cm1)است و Scar نمي‌گذارد.

• زخمهاي بزرگ قطر بيش از cm1 دارد و گاهي به cm5 نيز مي رسد. زمان بهبود طولاني تر است و Scar مي گذارد.

• زخمهاي هرپتی فرم نماي خاص كلينيكي داشته و به صورت گروههاي دوازده تايي از زخمهاي كوچك عودكننده در مخاط دهان ديده مي شود.

اتيولوژي:

علل ارثي، اختلالات خونی و نقائص ايمني از علل ايجاد بيماري مي باشند كه مهمترين عامل علل ارثي است. نقايص خوني مانند كمبود آهن، فولات و ويتامين B نيز از ديگر فاكتورهاي مشاهده شده است.

ساير فاكتورهاي مؤثر در اين بيماري عبارتند از: ضربه، استرس، اضطراب، حساسيت غذايي. حساسيت به غذاهايي مانند شير، پنير، گندم و آرد نيز از ديگر موارد شايع است.

تظاهرات باليني:

اولين حمله بيماري اغلب در دهه دوم زندگي ايجاد مي شود. ضايعات محدود به حفره دهان است ۲ تا ۴۸ ساعت قبل از ظهور زخم ناحيه موردنظر دچار سوزش مي شود. اول    يك ناحيه قرمز رنگ موضعي و سپس پاپول سفید كوچك شكل مي گيرد و زخمي مي شود و در طي ۴۸ تا ۷۲ ساعت بعدي رشد مي كند. اين ضايعات گرد و قرينه و كم عمق معمولاً مي باشند. در مخاط لب و گونه اي بيشتر ديده مي شود و در كام كراتينيره و لثه نادرند. اغلب بيماران در طول يكسال دوره هاي متعددي از اين بيماري را دارند كه در هر حمله ۲ تا ۶ ضايعه ديده مي شود.

زخمهاي بزرگ دردناكند و در خوردن و تكلم اختلال ايجاد مي كنند. ممكن است چند ماه باقي بمانند و با SCC اشتباه مي شوند. ضايعه به كندي و با Scar بهبود مي يابند و گاهي هم به كم تحركي زبان و یا زبان كوچك منجر مي شوند. فرم هرپسی ضايعه كمتر شايع است. اين فرم در بزرگسالان بيشتر ديده مي شود و شامل ضايعات كوچك متعددي است كه قسمتهاي وسیعی از مخاط دهان را مي پوشاند.

گرفتن تاريخچه دقيق پزشكي از بيمار الزامي است. بر وضعيت خوني و ناراحتيهاي عمومي بيمار تأكيد مي‌شود. برخي افراد مقاوم به درمان احتمالاً آلرژي غذايي دارند.

درمان:

در انواع خفيف مصرف Zilactin و يا اورابيس (Ora base) كه يك امولوسيون حفاظتي است كافي میباشد. و از بي حس كننده هاي موضعي، مسكنها استفاده مي شود.

در موارد شديدتر استروئيدي هاي موضعي استفاده مي شود:

تتراسايكلين موضعي، خمير amlexanox نيز هم به صورت دهان شويه و هم روي گاز اسفنجي به كار مي‌روند.

اگر داروهاي موضعي مؤثر نبود مي توان از انواع سيستميك استفاده كرد.

یک پاسخ بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *