-
هیچ‌گاه به زنان باردار استراحت مطلق پیشنهاد نمی‌شود و چنانچه شرایط محیطی سالم باشد با انجام فعالیت‌های سبک به هیچ وجه سقط اتفاق نمی‌افتد و تنها به زنانی که دچار خونریزی شده باشند و یا سابقۀ سقط‌های مکرر داشته و به علت نارسایی دهانه رحم سرکلاژ شده‌اند.
افرادی که از روش‌های کمک باروری استفاده کرده‌اند، در دوران بارداری به مراقبت‌های متفاوتی از دیگر زنان باردار نیاز دارند، در بیشتر موارد، این زنان در سنین بالا‌تر و بیش از ۳۵ سال هستند و این خود سبب عوارض بیشتری برای این افراد در دوران حاملگی خواهد بود و شانس سقط بیشتری نیز برایشان وجود دارد و تولد نوزادانی با ناهنجاری‌های مادرزادی و کروموزومی در آن‌ها بیشتر وجود دارد که شایع‌ترین آن‌ها سندرم داون یا منگلیسم است و از طرفی هم به صورت معمول عوارض دوران بارداری همچون سقط جنین، دیابت بارداری، مسمومیت حاملگی، زایمان زودرس و… در این افراد بیشتر از دیگر زنان باردار است.
هیچ‌گاه به زنان باردار استراحت مطلق پیشنهاد نمی‌شود و چنانچه شرایط محیطی سالم باشد با انجام فعالیت‌های سبک به هیچ وجه سقط اتفاق نمی‌افتد و تنها به زنانی که دچار خونریزی شده باشند و یا سابقۀ سقط‌های مکرر داشته و به علت نارسایی دهانه رحم سرکلاژ شده‌اند، توصیۀ ما داشتن یک استراحت نسبی و انجام کارهای سبک می‌باشد.
افراد مبتلا به دیابت در دوران حاملگی به دو گروه تقسیم می‌شوند، یک گروه زنانی هستند که پیش از شروع بارداری مبتلا به دیابت بوده و دارو مصرف می‌کنند که این افراد باید توجه داشته باشند حتماً ۶ تا ۸ هفته پیش از شروع بارداری، قندخون آن‌ها کاملاً کنترل شود چرا که در صورت مثبت بودن قند خون، حتماً سبب بروز ناهنجاری‌های جنینی خواهد شد و گروه دوم زنانی هستند که در ظاهر سالم می‌باشند و قبلاً دیابت نداشته‌اند که معمولاً این افراد را غربالگری می‌کنیم و آزمایش قندخون آن‌ها را بررسی می‌کنیم و به صورت معمول در زنانی که وزن بالا دارند و یا در بارداری‌های قبلی خود، نوزادی با وزن بالا به دنیا آورده و یا سقط‌های مکرر داشته‌اند و… نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.
نیاز تغذیه‌ای جنینی که با روش‌های کمک باروری شکل گرفته است با جنینی که به صورت طبیعی تشکیل شده است، تفاوتی ندارد،در واقع اصول تغذیه در هر دو صورت متفاوت نیست و تنها حساسیت موضوع تغذیه در افرادی که با استفاده از روش‌های کمک باروری، باردار شده‌اند به جهت نکات ذکر شده در قسمت فوق بیشتر است.
در واقع وزن مادر در ابتدای دوران بارداری تعیین کنندۀ آن است که در طی دوران بارداری چه روند افزایش وزنی باید وجود داشته باشد و در سه ماهۀ اول مادر با اینکه مادر نباید وزن زیادی بگیرد حساسترین دوران شکل گیری ساختار ژنتیکی و متابولیکی فرزند در آینده می‌باشد یعنی با وجود آنکه در سه ماهۀ اول بارداری نباید وزن گیری به مقدار زیاد اتفاق بیفتد، اما کیفیت و روند تغذیه‌ای اثری بسیار مهم و غیرقابل برگشتی را بر روی سلامت جنین و فرزند در آینده خواهد داشت.
وزن گیری مادر تابع عوامل ژنتیکی، سلامت عمومی مادر، میزان فعالیت فیزیکی، باورهای فرهنگی، موقعیت اجتماعی، اقتصادی و… می‌باشد که همگی بر روی وزن گیری مادر تأثیرگذار هستند، بنابراین با توجه به وزن شروع بارداری باید در سه ماهۀ اول، دوم و سوم بارداری، روند وزن گیری کنترل شود.
تغییرات تغذیه در دوران بارداری به آن صورتی که خانواده‌ها غالباً تصور می‌کنند نبوده و در سه ماهۀ اول دوران بارداری، نیازی به افزایش انرژی دریافتی توسط مادر نمی‌باشد و از سه ماهۀ دوم و سوم، ما به تدریج افزایش دریافت انرژی را داریم که چیزی در حدود ۳۰۰ کالری و نهایتاً ۵۰۰ کالری می‌باشد، ه شروع مکمل‌ها نیز معمولاً از سه ماهۀ دوم شروع می‌شود اما مصرف اسیدفولیک از دو تا سه ماه قبل از بارداری از اهمیت بسیاری برخوردار است.
اساس ایجاد بسیاری از بیماریهای مزمن همانند برخی بیماریهای عروقی و سرطان‌ها در دوران جنینی شکل می‌گیرد و ما ازه‌مان ابتدای شکل گیری جنین در قبال سلامت نسل آینده مسئول هستیم.
گرسنگی کشیدن و فاصلۀ زیاد در بین وعده‌های غذایی می‌تواند به شدت حالت تهوع را تشدید کند، بنابراین اگر زنان باردار بتوانند از همان ابتدای روز و اوایل صبح، تغذیه خود را به صورت صحیح و بدون مایعات شروع کنند و از خوردن غذاهای چرب و یا خیلی شیرین در وعده‌های اصلی پرهیز کنند، می‌تواند به کاهش حالت تهوع دوران بارداری بسیار کمک کننده باشد.
منبع : بهداشت نیوز