-
فقط یک سوم از شکستگی‌های مهره‌ای که در پرتونگاری تشخیص داده می‌شوند، تحت مراقبت طبی قرار می‌گیرند. در زن‌ها پوکی استخوان در سن ۳۵ سالگی آغاز می‌گردد.
پژوهشگران علوم پزشکی در دانشكده پزشكي هاروارد می گویند بررسی های صورت گرفته نشان داده است که چاقي باعث مي‌شود تا استخوان‌ها استحکام خود را از دست بدهد.
محققان اعلام کردند که چاقی را باید در زمره عوامل خطرساز در ابتلا به پوکی استخوان و کاهش تراکم استخوانی تلقی کرد. آنان می گویند در بعضي از كساني كه اضافه وزن دارند، چربي در داخل استخوان پنهان مي شود و اين مي تواند استخوان را ضعيف و شكننده كند. چاقي به عواملي كه مي تواند باعث پوكي استخوان شود افزوده شده است.
پوكي استخوان معمولا به نحيف بودن و شكنندگي ظاهري مرتبط شناخته مي شود.
محققان آمريكايي دريافته اند كه در بعضي از كساني كه اضافه وزن دارند، چربي در داخل استخوان پنهان مي شود و اين مي تواند استخوان را ضعيف و شكننده كند.
نتایج اين مطالعه نشان داد كه چربي مغز استخوان در افرادي كه پوكي استخوان دارند بيشتر است.
محققان هاروارد در بوستون بدن ۱۰۶ زن و مرد چاق اما سالم را اسكن كردند. اسكن ها نشان داد كه چربي در درون كبد، عضلات و مغز استخوان پنهان مي شود.
دكتر ميريام بردلا كه اين مطالعه را انجام داد مي گويد كساني كه در اطراف كمر چربي زيادي دارند بيشتر با اين خطر روبرو هستند.
مغز استخوان محل فعاليت سلول هاي مسئول تشكيل استخوان است. بردلا استدلال مي كند كه وجود سلول هاي چربي در مغز استخوان باعث شكنندگي آنها مي شود.
او مي گويد كه اگر ستون فقرات پر از چربي باشد، به اندازه لازم محكم نخواهد بود. به گفته او زماني تصور مي شد كه چاقي مانعِ از بين رفتن استخوان مي شود. اما آنها دريافته اند كه اين درست نيست.
محققان مي گويند كه با توجه به اينكه هيچ كس نمي تواند تعيين كند كه چربي بدنش كجا جمع شود، بهترين راه چاره لاغر ماندن است.
نتايج این تحقیق در نشريه راديولوژي چاپ شده است .
تخمين زده مي شود كه تقريبا سه ميليون نفر در انگليس پوكي استخوان داشته باشند.
در ایالات متحده، ۱/۵ میلیون شکستگی ناشی از استئوپروز در سال دیده می‌شود که هفتصدهزار مورد آن در مهره‌ها، دویست و پنجاه هزار مورد در استخوان رادیوس، دویست و پنجاه هزار مورد در لگن و سیصدهزار مورد در سایر استخوان‌ها رخ میدهند.
شکستگی‌های لگن وخیم‌ترین عارضه استئوپروز بوده و میزان مرگ ومیر آن در سال اول بیش از ۲۰٪ است. بیش از ۵۰٪ بیماران مبتلا به شکستگی لگن قادر به بازگشت به حالت ایستاده قبلی نبوده و تقریبا ۱۰٪ آنان نیاز به تسهیلات مراقبتی دراز مدت خواهند داشت.
سه چهارم شکستگی‌های لگن در زنان رخ می‌دهد.
بعد از سن ۵۰ سالگی، خطر بروز شکستگی لگن در طول زندگی برای زنان سفیدپوست ۱۷٪ و برای مردان سفیدپوست ۶٪ می‌باشد.
اگر سنجش تراکم مواد معدنی استخوان را ملاک قضاوت قرار دهیم،۱۳ الی ۱۷ میلیون زن دچار کاهش توده استخوانی در گردن استخوان ران بوده و ۴ الی ۶ میلیون زن سفیدپوست یائسه مبتلا به استئوپروز می‌باشند.
هرچند میزان عوارض(موربیدیته) در شکستگی‌های مهره‌ای کمتر است، اما میزان مرگ ومیر آنها به دلیل خطر بیماری‌های ریوی و قلبی-عروقی بیشتر است.
فقط یک سوم از شکستگی‌های مهره‌ای که در پرتونگاری تشخیص داده می‌شوند، تحت مراقبت طبی قرار می‌گیرند. در زن‌ها پوکی استخوان در سن ۳۵ سالگی آغاز می‌گردد.