در بسیاری از کشورها « توریسم پیوند عضو » از دید انسانی و اخلاقی، پدیده‌ای زشت و ناپسند به حساب می‌آید. معنای توریسم پیوند عضو، سفر به کشورهای دیگر برای دریافت عضو است.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، کشورهای چین، فیلیپین، پاکستان، مصر و کلمبیا از این نظر بدترین‌ها هستند. اما در این‌میان، چین وضع متفاوت و نگران‌کننده‌ای دارد. در چین دریایی از عضو پیوندی وجود دارد. بدون آنکه منبع این میزان عضو روشن و شفاف باشد.
زمان انتظار برای پیوند عضو در چین فقط چند روز است و در مواردی حتی کمتر از یک روز است. در حالی‌که در دیگر کشورها باید ماه‌ها در نوبت انتظار بود. سود سرشار ناشی از فروش اعضای بدن باعث شده زندانیان عقیدتی و سیاسی در چین قربانی تجارت سیاه اعضای بدن شوند.
طبق شواهد و مدارک، حزب کمونیست چین حدود ٢٠ سال است که به وسیله بیمارستان‌ها، زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری اقدام به برداشت اندام حیاتی بدن صدها هزار انسان زنده کرده و این‌گونه باعث قتل آنان شده است.
مسلمانان اویغور، ساکنان تبت و زندانیان سیاسی بخشی از قربانیان هستند. اما عمده قربانیان کسانی بوده‌اند که روش معنوی فالون‌گونگ را تمرین می‌کرده‌اند. هرچند حکومت چین ماجرا را تکذیب می‌کند، اما شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد برداشت سازمان‌یافته اعضا متوقف نشده است.
دیگر گروهی که به طور سازمان یافته هدف برداشت عضو قرار دارند مسلمانان اویغور هستند که رژیم چین به طور گستره‌ای از آنان آزمایشات مربوط به خون و دی‌ان‌ای می‌گیرد.
فالون‌گونگ که یکی از روش‌های مراقبه و تزکیه چینی است، از دهه ١٩٩٠ به دلیل فواید چشمگیر در بهبود سلامت روحی و جسمی، محبوبیت زیادی پیدا کرد. اما حزب کمونیست چین که نگران شد گسترش این روش معنوی باعث حذف باورها و ایده‌های کمونیستی شود، از سال ١٩٩٩ آزار و سرکوب شدید آن را پیش گرفت. رهبر حزب کمونیست، « جیانگ زِمین » دستور داد « آنها را از نظر مالی ورشکست کنید، خوش‌نامی‌شان را از بین ببرید و جسم‌شان را نابود کنید ». بنابراین هزاران نفر از آنان بازداشت شده، به قتل رسیدند یا مفقود شدند.
میلیون‌ها تمرین‌کننده فالون‌گونگ، مانند اقلیت مسلمان، ساکنان تبت و مسیحیان چین، به خاطر باورهایشان با آزار حزب کمونیست روبه‌رو شدند. آمار می‌گوید در چین، تعداد عمل‌های پیوند عضو از سال ١٩٩٩ به شکلی غیرطبیعی افزایش داشته و تعداد مراکز پیوند نیز رشد عجیبی داشته است، یعنی درست از زمانی که بازداشت غیرقانونی تمرین‌کننده‌های فالون‌گونگ آغاز شد.
رژیم چین مدعی است که اندام‌های پیوندی از اعدامی‌ها به دست می‌آید. اما تعداد اعضای پیوندی بسیار بیشتر از تعداد اعدام‌های است که هر سال در چین انجام می‌شود.
اما با رجوع به آمار عفو بین‌الملل درباره اعدام‌ها، دیده می‌شود تعداد عمل پیوند، ده‌ها برابر بیشتر از تعداد اعدام‌ها بوده است. سهم اهدای داوطلبانه عضو نیز بسیار ناچیز و در حد دو درصد است. همچنین در فرهنگ چین اهدای اعضای بدن پس از مرگ مغزی نیز امری ناپسند و تابو است. منبع بزرگ برای تأمین عضو چه کسانی هستند؟
گزارش‌هایی تکان‌دهنده و واقعی
« اندام‌های دولتی » کتابی است که از سوی گروهی از پزشکان سرشناس حوزه پیوند در کانادا منتشر شده و مشارکت دولت چین در تجارت سیاه اندام را بررسی کرده است. دکتر « آرتور کاپلان »، مدیر مرکز اخلاق پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، در این کتاب گفته است زندانیان چینی قربانی برداشت اعضا هستند.
در ژوئن ۲۰۱۶، نمایندگان کنگره ایالات متحده قطعنامه‌ای را به اتفاق آرا به تصویب رساندند و طی آن برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین را محکوم کردند.
دو حقوق‌دان کانادایی نیز به نام‌های « دیوید ماتاس » و « دیوید کیلگور » پس از تحقیقی گسترده، گزارشی به نام « محصول خونین » شامل ۵٢ مدرک معتبر را منتشر کردند که نشان می‌دهد حزب کمونیست از سال ١٩٩٩، از طریق سرقت اعضای بدن، تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کننده‌های فالون‌گونگ را به کام مرگ فرستاده است. روزنامه فیگارو نیز در گزارشی برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون‌گونگ به وسیله حزب کمونیست را تأیید کرده است. نشریه نیوزویک، در ژوئن ۲۰۱۶، گزارشی با عنوان « آیا چین هنوز اعضای بدن زندانیان سیاسی را برمی‌دارد؟ » منتشر کرد. نیویورک‌تایمز هم در آگوست ٢٠١۶ به نقل از رئیس انجمن جهانی پیوند اعضا نوشت برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی در چین جهانیان را به وحشت انداخته است. مجله ویکلی‌استاندارد برآورد می‌کند هزاران تمرین‌کننده روش معنوی فالون‌گونگ، قربانی تجارت سیاه اعضای بدن در چین شده‌اند.
سازمان جهانی تحقیق درباره آزار و شکنجه فالون گونگ فهرستی از ۸۵۶ بیمارستان چینی و ۹۵۰۰ پزشک چینی درگیر در این جنایت را اعلام کرده است.
شاهدانی عینی، گواهی بر حقیقت تلخ
یکی از شاهدان همسر یک جراح در بیمارستان « سو جیاتون » در شهر « شن‌یانگ » بود. این خانم گفت همسرش، در دو سال، حدود دو هزار قرنیه را خارج کرده است. هیچ‌کدام از قربانیان زنده نماندند، زیرا جراحان دیگر سایر اندام را خارج می‌کردند. پزشکی از ارتش ضمن تأیید این شاهد مدعی شد دست‌کم در ٣۶ اردوگاه کار اجباری، چنین جنایاتی در حال وقوع است.
پیش‌تر از آن واشنگتن‌پست، گزارشی درباره یک جراح چینی منتشر کرد که در این اعمال دست داشته است. آنهایی که از مراکز مرگ جان سالم به در بردند، گفته‌اند دائما مورد آزمایش پزشکی قرار می‌گرفتند. یکی دیگر از مدارک، اجسادی است که فاقد اندام هستند و آثار بخیه روی آنها دیده می‌شود. طی تحقیق « محصول خونین » افرادی با بیمارستان‌های چین تماس می‌گرفتند و خود را متقاضی معرفی می‌کردند. تماسی که با یک بیمارستان شروع می‌شد، گاهی به یک زندانی بازداشتگاه ارجاع داده می‌شد ! گاه پاسخ‌های حیرت‌انگیزی شنیده می‌شد : « ما موجودی فالون‌گونگ داریم، می‌توانیم یک‌هفته‌ای عضو را بدهیم ! » یا « همه آنها [عضوها] زنده هستند… » متن مکالمات در ضمیمه ١۴ « محصول خونین » آمده است.
در سال‌های اخیر مردم بسیاری از کشورهای مختلف با امضای دادخواست و ارائه آن به کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل متحد، خواستار پایان فوری وقایع فوق شده‌اند. سازمانی به نام پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن، متولی این کارزار است و نسخه‌های جدیدتری از این دادخواست برای ارائه به سازمان ملل متحد همچنان در حال امضا است.
منبع: اپک تایمز فارسی