فعالیت بدنی توصیه شده از طرف بیشتر موسسات و سازمان های بهداشتی جهت حفظ سلامتی می باشد. راهنمایی های بهداشتی ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی را جهت سلامت قلبی عروقی لازم داشته اند. در سال ۱۹۹۵ اولین توصیه به فعالیت بدنی با عنوان راهنمای رژیم غذایی که انرژی مصرفی را یکی از مکانیزم های مهم تعادل با انرژی دریافتی می دانست منتشر شده است. همانظور که قبلا گفتیم هنوز میزان درستی از فعالیت بدنی لازم جهت جلوگیری از چاقی را نمی توان توصیه کرد. چاقی و پیامدهای متابولیکی حاصل از آن موجب مقاومت بدن در مقابل کاهش وزن می گردد و به نظر می رسد برای حفظ وزن پس از کاهش آن نیاز به میزان فعالیت بیشتری نسبت به قبل از چاقی باشد.
توجه به یک نکته در مورد افراد چاق ضروری به نظر می رسد و آن اینکه تمرینات ورزشی برای حفظ وزن پس از کاهش آن نیاز به میزان فعالیت بیشتری نسبت به قبل از چاقی باشد.
توجه به یک نکته در مورد افراد چاق ضروری به نظر می رسد و آن اینکه تمرینات ورزشی برای آنها باید مطابق علاقه و شیوه زندگی آنها انتخاب شود. بدون تردید بیماران چاق تمایل به انجام ورزش ندرند. این افراد جهت شرکت در برنامه تمرینی نیازمند تشویق هستند. آنها باید تشویق شوند که در تمرینات تفریحی مورد علاقه خود به طور متناوب شرکت کنند.
یکی از اشکالات عمده مشاوران در امر کاهش وزن آن است که به روش های قدیمی و معمول ورزشی که شامل تمرینات شدید و بلندمدت است متوسل شوند. نتیجه این کار احساس بد افراد و عدم پیگیری برنامه خواهد بود. طراحی تمرینات برای افراد چاق باید به گونه ای بی خطر و لذت بخش انجام گیرد قابل ذکر است که درصد بالایی از افراد برنامه های شدید تمرینی را ادامه می دهند. پس تمرینات باید واقع گرایانه با توجه به تفاوت های فردی و قابل اجرا باشد به طوری که کاهش وزن در دراز مدت تضمین شود و پیاده روی و دویدن آرام به شکل تفریحی، سرگرمی و بازی های فعال و فعالیت بدنی روزمره که باعث افزایش کالری مصرفی شود باید مورد تشویق قرار گیرد. شنا و دیگر فعالیت هایی که در آب انجام می شود به منظور پیشگیری از کوفتگی عضلانی و صدمات ناشی از افزایش وزن توصیه می شود.