طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO) آلودگی صوتی عوارض متعددی برای سلامت انسانها دارد که مشکلات شنوایی، اختلالات خواب و نارسایی شناختی در کودکان از جمله آنها هستند.
خطر ابتلا به بیماریهای قلبی و مشکلات سلامت روان ناشی از استرس از دیگر پیامدهای آلودگی صوتی است.
سایت Firstpost در مطلبی به توضیح برخی از عوارض ناشی از آلودگی صوتی برای سلامتی پرداخته که به شرح زیر است:
– از دست دادن قدرت شنوایی:
از دست دادن قدرت شنوایی هنگام پخش موسیقی در یک کنسرت غیرممکن نیست. درصورتیکه فرد به دلیل فاصله بسیار نزدیک با بلندگوها به طور ناگهانی در معرض صدای بالای ۱۲۰ دسیبل قرار گیرد امکان از دست دادن قدرت شنوایی وجود دارد. گوش انسان قابلیت تشخیص صدا از صفر تا ۱۳۰ دسیبل را دارد هرچند هر صدایی بالاتر از حجم ۹۰ دسیبل برای سلامت گوشها ضرر دارد.
– وزوز گوشها:
احساس شنیدن صدای زنگ یا صداهای دیگر در گوش هنگامی که محرک صوتی خارجی وجود ندارد.
– اختلالات روانی:
طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت صدای بالا میتواند موجب استرس و اضطراب شود. بررسیها نشان میدهد کودکانی که در نزدیکی فرودگاهها زندگی میکنند ظرفیت و توانایی تمرکز ضعیفتری دارند و مهارت در خواندن را دیرتر شروع میکنند.
– اختلال در خواب:
گوشهای انسان هرگز استراحت نمیکنند. گوشها حتی هنگام خواب به اندازه کافی به صداها حساسیت دارند. محققان معتقدند صداهایی که مغز در هنگام خواب دریافت میکند از صداهایی که در زمان بیداری میشنود خطرناکتر است. اختلال در خواب و نداشتن استراحت کافی در نهایت به احساس خستگی و اختلال در قدرت حافظه منجر میشود.
– بیماریهای قلبی:
شنیدن صداهای مداوم بروز واکنشهای استرسی را در بدن به همراه دارد که در نتیجه آن، ضربان قلب و فشار خون افزایش یافته و این شرایط به نوبه خود منجر به افزایش خطر بروز بیماریهای قلبی-عروقی میشود.
– رفتارهای تهاجمی:
قرار گرفتن در معرض آلودگی صوتی میتواند به بروز رفتارهای تهاجمی در فرد منجر شود و حتی ممکن است به شکل مجادلات کلامی یا فیزیکی خود را نشان دهد.
پر سر و صداترين شهرهاي جهان
ردهبندي پرسروصداترين شهرهاي جهان دائما در حال تغيير است. آمارهاي زيادي در اين خصوص منتشر شده است كه خيلي با هم تطابق ندارد. اما بسياري از آمارها نشان ميدهند كه بمبئي، بانكوك، توكيو و نيويورك بهعنوان پر سر و صداترين شهرهاي جهان شناخته ميشوند. اين شهرها همگي حدود ۱۰۰ دسيبل صدا دارند و بيشترين صداي توليديشان هم برميگردد به وسايل حملونقل گوناگون كه در معابر اين شهرها تردد ميكنند.
جمعيت بالا در اين شهرها و ازدياد خودروهاي شخصي و همچنين سامانههاي عمومي باعث شده كه آلودگي صوتي به حداكثر ممكن خود برسد. با اين حال برنامهها و طرحهاي بسياري براي مقابله با اين معضل وجود داشته و دارد. مسئولان اين شهرها تلاش ميكنند كه تا جاي ممكن اين بحران را مهار كنند.
تاريخ تولد آلودگي صوتي
در دهه ۷۰ ميلادي مسئولان و كارشناسان در دنيا به پديده شومي به نام آلودگي صوتي پي بردند! تا آن زمان هيچكس به اين موضوع به ديد يك بحران و خطر نگاه نميكرد و هيچگاه آلودگي صوتي را در زمره آلودگيهاي زيستمحيطي بهحساب نميآورد. در كانادا و اروپا برخي مؤسسات و سازمانهاي مردمنهاد وجود داشتند كه نسبت به آلودگي صوتي موضع گرفتند و از آن بهعنوان يك معضل بزرگ نام بردند. در سال۱۹۷۵ در آمريكا كمكم به اين موضوع اهميت داده شد و تحقيقاتي بهعمل آمد. رفتهرفته قوانين و مقرراتي براي مبارزه با آلودگي صوتي وضع شد و خودروسازان به سمت ساخت موتورهايي با توليد صداي پايين رفتند. طبق آمارهاي ارائه شده، بيش از ۱۷۰ميليون نفر از شهروندان اروپايي در معرض آلودگي صوتي قرار دارند.
راههاي مبارزه با صدا در دنيا
اين طور نيست كه همه مديران زيستمحيطي دنيا دست روي دست گذاشته باشند تا معضلي بهنام آلودگي صوتي تبديل به بحران شود. سازمان بهداشت جهاني (WHO) آلودگي صوتي را يك تهديد فوقالعاده جدي براي سلامت انسان ميداند. اين آلودگي خاص بهدليل تنوع و پراكندگياي كه دارد يكي از خطرناكترين آلودگيها شناخته شده است. در برخي از شهرهاي جهان راههاي مبارزه با آلودگيهاي صوتي ناشي از وسايل نقليه به كار گرفته شده است.
بهعنوان نمونه در شهر ملبورن استراليا در برخي نقاط از بزرگراهها سقفهايي وجود دارد كه بدنهاي فلزي مشبك دارد و نوعي طلق نيز در آن بهكار رفته است. البته اين كار پرهزينه است و فقط در قسمتهايي كه لازم بوده چنين سقفهايي كارگذاشته شده است.