افزایش رشد مو انواع دسر ساده و خوشمزه چاقی صورت رژیم لاغری دکتر کرمانی

علائم پیشگیری و درمان سینوزیت حاد و مزمن

4

  • بر حسب اینکه کدام سینوس درگیر است نیز نامگذاری سینوزیتها متفاوت است مثلا : سینوزیت حاد فرونتال.هر گاه بیش از ۵ سینوس از ۷ سینوس اطراف بینی درگیر باشند ترم پان سینوزیت (pansinusitis ) بکار برده میشود.

 

سینوزیت یکی از شایعترین عفونتهای سیستم تنفس است و درصد قابل توجهی از مراجعات به پزشک بعلت این بیماری است. سینوسها حفرات خالی داخل استخوانهای صورت و پیشانی هستند که عمده نقش آنها سبک نگاه داشتن جمجمه است. برخی معتقدند در کیفیت صدای فرد ( رزونانس صدا ) نیز نقش دارند. مجموعا ۷ سینوس در جمجمه و صورت وجود دارد.

همانطور که در شکل ۱ مشخص است ۶ سینوس در جلو قرار دارند که شامل دو سینوس فرونتال ( پیشانی ) و دو سینوس اتموئید و دو سینوس ماگزیلاری  ( صورت ) و یک سینوس در کف استخوان جمجمه در مجاورت غده هیپوفیز قرار دارد که آنرا سینوس اسفنوئید میگویند .

سینوسهای پیشانی درست بالای ابروها نزدیک به خطی که تیغه میانی بینی را به استخوان پیشانی وصل میکند قرار گرفته اند. سینوسهای اتموئید در خط فرضی که ادامه ابرو را به بینی وصل میکند ( در مجاورت اپیکانتوس داخلی چشم ) و سینوسهای ماگزیلر در پایین چشم و دوطرف بینی قرار دارند. در رادیوگرافی سینوس چنین نمایی دیده میشود:

برای رویت سینوس اسفنوئید باید از رادیوگرافی نیمرخ جمجمه ویا CT scan استفاده شود.

سطح داخلی سینوسها مانند سایر نقاط دستگاه تنفس فوقانی ازمخاط پوشیده شده است. سلولهای مژکدار مخاط بطور مکرر جریانی را از داخل به خارج ایجاد میکنند که سبب دفع ترشحات و ذرات به دام افتاده توسط رطوبت یا سطح پوشاننده دستگاه تنفس است. تمامی سینوسهای اطراف بینی ( paranasal sinuses ) از طریق مجرایی باریک به بینی باز میشوند.

اهمیت این مطلب از این جهت است که هنگام عفونت دستگاه تنفس فوقانی عوامل بیماریزا از طریق همین مجاری خود را به سینوس رسانده در آنجا تکثیر میکنند و موجب بروز عفونت سینوس ( سینوزیت ) میشوند. از طرفی مسدود شدن مجاری سبب محبوس شدن ترشحات سینوس شده محیط بسته ای را ایجاد میکند که تکثیر باکتریها را تسهیل میکند.

پولیپ بینی – انحراف تیغه میانی بینی – رینیت های آلرژیک که التهابی مداوم در حفره بینی ایجاد میکنند زمینه ساز انسداد مجرای سینوس و در نتیجه ایجاد سینوزیت هستند. بیماریهایی که به سبب نقص سیستم ایمنی سبب اختلال درحرکت مژکها میشوند از عوامل مستعد کننده سینوزیت به شمار میروند. در بیماران بستری شده در بیمارستان وجود لوله بینی جهت تغدیه بیمار ( NasoGasteric Tube) سبب انسداد مجاری سینوس شده و عفونت سینوس را تسهیل میکند. گاه عفونت از ریشه دندان فک فوقانی به کف حفره سینوس ماگزیلا رسیده از طریق مجاورتی سبب ایجاد سینوزیت میشود.

تعریف سینوزیت :

التهاب یا عفونت مخاط سینوس بعلت تهاجم عوامل بیماریزا نظیر ویروسها یا باکتریها را سینوزیت مینامند. عفونت داخل حفره سینوس ممکن است در حد التهاب مخاطی باقی بماند ویا منجر به تشکیل چرک و تجمع ترشحات و یا حتی تشکیل آبسه شود.

چون از نظر آناتومیک درناژ ( تخلیه ) ترشحات سینوس بطور کامل ممکن نیست عموما التهاب سینوسها به سهولت برطرف نشده و در موارد زیادی به سینوزیت مزمن منجر میشود. بعنوان مثال مجرای درناژ کننده سینوس ماگزیلر از کف سینوس ۱ سانتیمتر بالاتر قرار گرفته و در حالت ایستاده ترشحات قسمت تحتانی سینوس تخلیه نمیشوند.

بر اساس مدت بیماری میتوان سینوزیت را به ۳ دسته : حاد – تحت حاد و مزمن  طبقه بندی کرد. سینوزیت حاد زمانی کمتر از ۲ هفته از شروع اولین علائم را سپری کرده است. از دو هفته تا دو ماه را سینوزیت تحت حاد و ازمان بیشتر را سینوزیت مزمن مینامند.

بر حسب اینکه کدام سینوس درگیر است نیز نامگذاری سینوزیتها متفاوت است مثلا : سینوزیت حاد فرونتال.هر گاه بیش از ۵ سینوس از ۷ سینوس اطراف بینی درگیر باشند ترم پان سینوزیت (pansinusitis ) بکار برده میشود.

علائم :

بسته به حاد یا مزمن بودن علائم متفاوتند.

علائم سینوزیت حاد :

الف) احساس پری – درد یا فشار روی سینوس مبتلا . وارد نمودن فشار با انگشت روی سینوس درگیر با درد نسبتا شدید همراه است ( تندرنس )

ب ) تب . در سینوزیت حاد به عکس سینوزیت مزمن در اکثریت موارد تب وجود دارد. در موارد شدید ممکن است تبهای بالا دیده شود

ج ) ترشح چرکی از بینی یا پشت حلق . ترشحات عموما غلیظ – تیره به رنگ سبز یا زرد دیده میشوند . ترشح پشت حلق نیز با همین خصوصیات دیده میشود. ترشح پشت حلق ( PND) عموما توسط پزشک معاینه کننده مشاهده میشود و بیمار آن را به وجود خلط توصیف میکند.

د ) علائم دیگری نیز در سینوزیت حاد وجود دارند که شامل : سردرد – احساس ضعف و بدن درد – کم شدن یا از دست رفتن حس بویایی –  گرفتگی بینی –  تورم پوست روی ناحیه سینوس که در برخی از مبتلایان وجود دارد یا شدت بیشتری دارد

وجود تورم روی سینوس فرونتال ( Pott’s puffy tumor) یا تورم اطراف چشم – برجسته شدن روی سینوس ماگزیلا از علائم خطرناک سینوزیت محسوب میشود چون ناشی از تجمع شدید و زیاد چرک در سینوس بوده که توانسته به استخوان اطراف سینوس آسیب برساند .

استئومیلیت استخوان احاطه کننده سینوس یا ایجاد آبسه زیر پریوست استخوان گرچه جزء عوارض بیماری محسوب میشوند ولی گاه در جریان سیر عفونت سینوزیت حاد نیز دیده میشوند

علائم سینوزیت تحت حاد :

الف ) احساس پری یافشار بصورت خفیف روی سینوس مبتلا که گاه با تندرنس همراه است.

ب ) تب خفیف که در برخی از بیماران دیده میشود. عموما شدت تب بالا نیست و کمتر از ۳۸.۳ درجه سانتیگراد میباشد

ج ) وجود ترشح از بینی – یکطرفه یا دوطرفه که عموما چرکی است ( به رنگ سبز یا زرد مشاهده میشود )

د ) علائم دیگر نظیر سردرد در برخی از بیماران دیده میشود. درد منتشر بدن همگانی نیست. در اکثر بیماران اختلال حس بویایی دیده میشود. گرفتگی بینی وجود دارد و تورم نسج نرم روی بینی دیده نمیشود. مگر آنکه جزء عوارض سینوزیت حاد باشد و استئومیلیت مزمن و تجمع چرک زیر پریوست استخوان ادامه سینوزیت حاد باشد.

علائم سینوزیت مزمن

علائم عموما گمراه کننده است. هم برای پزشک و هم برای بیمار. علائمی چون ترشح چرکی از بینی و ترشح مداوم یا منقطع پشت حلق در اکثر بیماران دیده میشود ولی تب – درد روی سینوس یا تندرنس یا سردردعموما وجود ندارد.

سردرد علامتی است که اکثرا به وجود سینوزیت نسبت داده میشود بخصوص اگر در منطقه پیشانی باشد و بیمار سابقه ای از وجود سینوزیت را در قبل داشته باشد. باید توجه داشت که سردردعلل بسیار متنوعی دارد و از طرفی ممکن است سینوزیت  تنها عامل سردرد باشد ولی عموما ارتباط دادن سردرد با سینوزیت مزمن درست نیست.

در مواردیکه سینوزیت تحت حاد دچار عود مجدد میشود یا فردی که قبلا سینوزیت داشته مجددا بعلت عفونت تنفسی دچار سینوزیت حاد میشود سردرد وجود دارد ولی با علائم دیگر که مشخصه سینوزیت حاد است دیده میشود: نظیر تب – ترشح چرکی فراوان از بینی یا پشت حلق و درد بدن و غیره.. که تشخیص همان سینوزیت حاد یا عود سینوزیت مزمن خواهد بود .

در سینوزیت مزمن التهابی یکنواخت و ملایم در سینوس وجود دارد که بعلت دفع  مداوم ترشحات عموما احساس پری یا درد در ناحیه مبتلا ایجاد نمیکند. شاید بتوان تنها علائم سینوزیت مزمن را ترشح از بینی یا پشت حلق و از دست رفتن حس بویایی دانست. این بیماری در بررسی بیمار جهت تعیین علت سردرد یا بعلت بررسی علت وجود خلط پشت حلق با رادیوگرافی یا CT scan  تشخیص داده میشود.

سینوزیت مزمن همیشه بعد از ابتلا به سینوزیت حاد و تحت حاد بوجود می آید. دو علت را میتوان برای ایجاد آن فرض کرد :

۱ ) عدم درمان یا درمان ناکافی آنتی باکتریال در اپیزود اول سینوزیت

۲) علل آناتومیک یا پاتولوژیکی که سبب انسداد مجاری سینوس شده  باعث شده تخلیه ترشحات از سینوس بطور کامل انجام نشده و یا درمان نتوانسته باشد تاثیر کامل در ریشه کنی عفونت داخل سینوس داشته باشد.

مهم اینکه اکثر مولفین معتقدند سینوزیت مزمن درمان قطعی ندارد. علت را میتوان همان عوامل پاتوژنز فرض کرد که نتوانسته سبب ریشه کن شدن میکروب از حفره سینوس شود. لذا اکثر متخصصین گوش وحلق و بینی مداخله جراحی نظیر آندوسکوپی سینوس – سینوپلاستی را برای درمان پیشنهاد میکنند .

گاه درمان آنتی بیوتیک مناسب با طول دوره کافی امکان حذف باکتری از سینوس را مهیا میسازد. لذا پیشنهاد من برای درمان سینوزیت مزمن: ابتدا اعمال درمان آنتی بیوتیک مناسب بمدت ۱۴ الی ۲۱ روز است و در صورتیکه علائم باقی ماند یا پس از بهبودی مجددا ایجاد شد مداخله جراحی انجام  شود.

عوامل بیماریزا :

Streptococcus pneumonia و Haemophilus infuenzae از شایعترین عوامل ایجاد سینوزیت محسوب شده بطور جمعی بیش از نیمی از علل سینوزیت را شامل میشوند. از عوامل دیگر میتوان : Moraxella catarrhalis و  staphylococcus aureus    و  streptococcus pyogenes ( group A )   و در مراحل بعدی باسیلهای گرم منفی نظیر گونه های سودوموناس – بی هوازیها و در ۱۰٪ تا ۲۰٪ موارد ویروسها عامل ایجاد سینوزیت هستند .

در سینوزیت مزمن باسیلهای بی هوازی نظیر گونه های Bacteroides  بیش از پنجاه درصد از عوامل بیماریزا را تشکیل میدهد. در بیماران دیابتیک احتمال وجود عفونت با قارچها مثل : Mucor , Aspergillus , pseudoallescheria boydii وجود دارد که بالقوه میتوانند عفونتهای خطیر و تهدید کننده حیات را در بیمار ایجاد کنند. از دیگر عوامل شایع میتوان :ویروسها بخصوص RSV – Parainfluenza و میکروبهای آتیپیک نظیر مایکوپلاسما نومونیه و یا کلامیدیا نومونیه را نام برد.

مداخله باکتریهای بی هوازی در ایجاد سینوزیت و بخصوص سینوزیت مزمن نحوه درمان را تحت الشعاع قرار میدهد. شیوع عفونتهای بی هوازی در سینوزیتهای مزمن ماگزیلر بیشتر از اتموئید و فرونتال دیده میشود که شاید بعلت مجاورت با ریشه های عفونی دندانهای فک فوقانی باشد. ( apical root abscess) .

اهمیت موضوع این است که در درمان عفونت سینوزیت مزمن و بخصوص سینوزیت مزمن ماگزیلا باید حتما آنتی بیوتیک با پوشش بی هوازی را در رژیم درمانی گنجاند.

درمان :

درمان سینوزیت حاد – تحت حاد و مزمن تا حد زیادی individualized  است. گرچه پروتوکل های درمانی و فلوچارت های زیادی در باب درمان نگارش شده اند ولی به نظر من انتخاب آنتی بیوتیک برای هر فرد با فردی دیگر متفاوت است. بر اساس اینکه از نظر ازمان بیماری در چه مرحله ای قرار دارد و اینکه کدام سینوس گرفتار است و نیز معیارهای فردی نظیر : سابقه حساسیت به آنتی بیوتیکها – تجربه های ناموفق درمان قبلی – سابقه استفاده از آنتی بیوتیک به هر علت – طول دوره درمان و حتی بنیه مالی بیمار درمان متفاوت خواهد بود.

نظر به اینکه بدست آوردن ژرم بیماریزا از بیمار مبتلا به سینوزیت دشوار است ( متدهای قابل اعتماد نظیر آسپیراسیون سینوس دشوار و کشت از ترشحات بینی یا پشت حلق نیز غیر قابل اعتماد است ) درمان بصورت امپایریک (empiric) یعنی بر اساس پوشش شایتعرین ژرمها شروع میشود.

بطور کلی ۵ آنتی بیوتیک را میتوان در درمان سینوزیت نام برد : ۱) Amoxicillin-clavulanic acid   ۲) cefuroxime   ۳) cefpodoxime proxetil  ۴) cefdinir  ۴)levofloxacin که از این آنتی بیوتیکها کو-آموکسی کلاو و سفوروکسیم در دسترس ما هستند. Cefixime سفالوسپورین نسل سوم خوراکی است که توسط بسیاری از پزشکان برای درمان سینوزیت انتخاب میشود.

با دوز ۴۰۰ میلیگرم در روز بمدت ۷ الی ۱۰ روز میزان موفقیت درمان نسبی است.  آموکسی سیلین – کلاوولانیک اسید یک درمان استاندارد برای سینوزیت حاد – تحت حاد یا مزمن محسوب میشود. برای افرادیکه بتوانند دارو را با دوز ۶۲۵ میلی گرم ۳ بار در روز بمدت ۱۴ الی ۲۱ روز تحمل کنند انتخاب مناسبی محسوب میشود.

میزان موفقیت درمان تک دارویی در مورد سفوروکسیم بیش از سفیکسیم و یا کو آموکسی کلاو است. دارو با دوز ۵۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز عموما بخوبی تحمل میشود.

لووفلوکساسین دارویی بسیار عالی در درمان سینوزیتهای مزمن یا مقاوم به درمان است. مواردیکه بصورت تک نسخه ای دارو از خارج از کشور تهیه شده است موفقیت درمانی بالایی داشته است. استفاده از داروهایی نظیر : کوتریموکسازول ( با دوز ۲ قرص ۸۰/۴۰۰ دوبار در روز – آموکسی سیلین با دوز ۵۰۰ میلیگرم هر ۸ ساعت – آمپی سیلین ۵۰۰ میلیگرم هر ۶ ساعت – داکسی سیکلین ( ۱۰۰ میلیگرم هر ۱۲ ساعت ) – تتراسیکلین ۵۰۰ میلیگرم هر ۶ ساعت – اریترومایسین ۴۰۰ میلیگرم هر ۶ ساعت سالها در درمان سینوزیت کاربرد داشته اند و شاید هنوز هم در مواردی کارآیی داشته باشند ولی با توجه به مقاومت روزافزون باکتریها به انواع آنتی بیوتیکها و نیز در نظر داشتن تجویز دارویی که با حداقل عوارض و تعداد مصرف در روز حداکثر کارآیی برای ریشه کن کردن عفونت داخل سینوس را دارا باشد در حال حاضر استفاده از این داروها جز در موارد خاص پیشنهاد نمیشود.

در مورد ماکرولیدها از اریترومایسین که بگذریم یعنی گروه newer macrolids نظیر آزیترومایسین و clarithromycin از تاثیر نسبتا خوبی برخوردارند.

در درصدی از موارد عفونت با گروه باکتریهای ” آتیپیک ” نظیر Mycoplasma pneumonia  و Chlamydia pneumonia رخ میدهد. یا به تنهایی و یا در ترکیب با سایر باکتریهای پاتوژن. در مواردیکه اطمینان بالایی وجود داشته باشد که سینوزیت ناشی از ژرمهای آتیپیک باشد میتوان از این گروه داروها استفاده کرد. مثلا درگیری سینوس در جریان atypical pneumonia و حتی میتوان بصورت تک دارویی از کلاریترومایسین بهره برد.

آزیترومایسین گرچه پوشش مناسبی برای ژرمهای آتیپیک و حتی ژرمهای پایوژن محسوب میشود ولی کاربرد آن بیشتر در درمان عفونتهای سیستم اوروژنیتال ( ادراری – تناسلی )‌است و برای درمان عفونتهای سیستم تنفس ترجیح میدهیم از کلاریترومایسین استفاده شود.

داکسی سیکلین را میتوان یک استثنا محسوب کرد. با این تفصیل که گرچه جزء آنتی بیوتیکهای قدیمی محسوب میشود و سالهاست که توسط پزشکان برای درمان انواع عفونتها تجویز میگردد ولی هنوز جایگاه خود رادر درمان عفونتهای سیستم تنفس چه فوقانی و چه حتی تحتانی حفظ کرده است.

Doxycyclin با دوز ۱۰۰ میلیگرم هر ۱۲ ساعت در صورت تحمل بیمار میتواند درمانی موثر و ارزان برای بیماران مبتلا به سینوزیت (‌چه حاد و چه مزمن ) محسوب شود. تنها مشکل ما با این دارو عدم تحمل عمده بیماران بصورت ناراحتی گوارشی یا تحریک معده است (gasteritis – esophagitis) که بیمار را از ادامه درمان منصرف میکند.

در مواریکه با سینوزیت مزمن مواجه هستیم بخصوص اگر سینوس ماگزیلر درگیری بیش از ۲ ماه داشته باشد باید از آنتی بیوتیک بصورت ترکیبی استفاده شود. به گونه ای که بتوان ژرمهای بی هوازی را هم پوشش داد.

لذا ترکیب سفورکسیم + مترونیدازول و یا سفیکسیم + مترونیدازول موثر است. کو-آموکسی کلاو خود تا حدی پوشش بی هوازی را فراهم می آورد و در موارد خفیف و بدون عارضه میتوان آنرا تنهایی بکار برد.

کلیندامایسین با دوز ۳۰۰ میلیگرم هر ۸ ساعت درمانی موثر برای سینوزیت مزمن ماگزیلا است حتی اگر آبسه داخل سینوس وجود داشته باشد یا درجاتی از تخریب استخوانی ( استثومیلیت ) ثانویه به تهاجم میکروب به جدار سینوس دیده شود. عارضه اصلی این دارو اسهال (antibiotic associatied colitis) است که فی نفسه خطرناک است و باید بیمار را قبل از شروع درمان از این عارضه مطلع ساخت.

پیشگیری:

پیشگیری از ابتلا به سینوزیت هنگامی کاربرد دارد که سینوزیت هنوز ایجاد نشده باشد ویا فردی دچار سینوزیت مزمن با حملات عود کننده باشد و بخواهد تعداد حملات عود را به حداقل برساند.

مواردی که در این خصوص پیشنهاد میشود عبارتند از: ۱) پیشگیری از سرماخوردگی یا هرگونه عفونت تنفسی بخصوص عفونت دستگاه تنفس فوقانی. وجود ویروس در حفره بینی یا نازوفارنکس ورود آنرا به سینوس تسهیل میکند و پی آمد آن اضافه شدن عفونت باکتریال و ایجاد سینوزیت است. این اصل پذیرفته شده است که بعلت یکسان بودن مخاط سینوس با دستگاه تنفس فوقانی هرگونه عفونتی در دستگاه تنفس به معنی التهاب یاعفونت سینوس نیز هست.

اگر انسدادی در مجاری تخلیه کننده سینوس وجود نداشته باشد – بیماری زود برطرف یا درمان شود و منجر به عارضه نگردد سینوزیتهای ویروسی نیز خودبخود بهبود یافته علامتی از عفونت سینوس نخواهیم داشت. و در غیر اینصورت حتما با ایجاد سینوزیت یا عود سینوزیت مواجه خواهیم بود. لذا بهترین و کارآترین راه پیشگیری از سینوزیت ره پیشگیری از ایجاد عفونت تنفسی است.

۲) عدم مواجهه با هوای سرد یا آب سرد. در این مورد توافق نظر وجود ندارد. برخی بر این باورند که طبق مطالعات شاهد دار (case-controle) گروهی که در مواجهه با هوای سرد قرار گرفته بودند میزان بیشتری از عفونت سینوس را نسبت به گروه شاهد که در معرض هوای سرد قرار نگرفته بودند تجربه نکرده اند.  و عده ی دیگر معتقدند استنشاق یا برخورد هوا یا آب سرد با حفره بینی گروهی از ویروسهای کومانسال سرمادوست را در حفره بینی فعال میکند که تکثیر آنها نه به نوبه خود بلکه با تاثیر بر تکثیر سایر ویروسها یا باکتریها ویا آماده سازی مخاط بینی بعلت وجود التهاب سبب جایگزینی باکتریهای بیماریزا شده رینیت و بدنبال آن سینوزیت – اوتیت مدیا – برونشیت و غیره ایجاد خواهد کرد.

بطور کلی اکثر قریب به اتفاق بیماران بطور متوسط یکروز قبل از شروع سینوزیت مواجهه با هوای سرد را موثر یا عامل پیدایش عفونت خود میدانند و بنظر من نمیتوان منکر این مسئله شد.

۳) اصلاح ناهنجاریهای حفره بینی نظیر انحراف بینی – پولیپ و نظایر آن و درمان رینیت های آلرژیک یا پیشگیری از عود آن میتواند تعداد حملات عود سینوزیت را بشدت کاهش دهد

۴) سینوپلاستی و وسیعتر کردن اوریفیس درناژ کننده سینوس ماگزیلر میتواند در کاهش حملات عود موثر باشد

۵) واکسیناسیون . دریافت واکسن آنفولانزای فصلی بصورت سالیانه ( شهریورماه هرسال ) و واکسن پنوموکوک (pneumovax) هر ۱۰ سال یکبار میتواند بصورت موثری تعداد موارد عفونت تنفسی بیمار را کاهش داده و در نتیجه عود موارد سینوزیت نیز کاهش یابد

۶) پرهیز از تماس نزدیک با فرد مبتلا به عفونت تنفسی . افراد مبتلا به عفونت دستگاه تنفس میتوانند ویروس داخل دهان – حلق یا بینی خود را با سرفه و عطسه تا فاصله یک متری خود پخش کنند. طبعا فرد مستعدی که در این شعاع قرار داشته باشد بیمار خواهد شد. لذا علاوه بر توصیه پوشاندن دهان و بینی با دستمال تمیز برای فرد بیمار پیشنهاد میشود سایر افراد فاصله حداقل یک متر را از فرد بیمار رعایت کنند.

طبیعی است که دست آلوده به ویروس میتواند دست دیگر – اشیاء یا پوست را آلوده کرده سبب ایجاد عفونت در فردی دیگر شود. لذا شستشوی مکرر دستها ( هم در مورد فرد بیمار و هم فرد مستعد ) و استفاده از پوشش صورت ( ماسک ) میتواند در کاهش حملات عفونت تنفسی و منجمله سینوزیت موثر باشد

توصیه های درمانی : در صورت شک به بروز عفونت سینوس :

۱) شستشوی حفره بینی و نازوفارنکس را با سرم نرمال سالین ولرم آغاز کنید. Irrigation مخاط سینوس سبب کاهش لود ویروس و پاتوژنها شده و نیز راه مجاری تخلیه کننده سینوس را باز نگه میدارد. به دو طریق میتوان شستشو با سرم را انجام داد : ۱) پس از شستشوی مکفی دستها سرم را در کف دست ریخته آنرا با دوطرف بینی به بالا هدایت کنید بطوریکه از پشت حفره بینی به حلق برسد و طعم شور سرم را حس کنید. پس از آن سر را پایین آورده سرم را از دهان خارج کنید. ۲) با سرنگ ۵ یا ۱۰ سی سی بدون سرسوزن سرم را کشیده و در حالیکه سر به عقب خم شده آنرا داخل بینی بریزد. از رسیدن سرم به حلق مطمئن شوید.

۲) از دستگاه بخور استفاده کنید. بخور سرد نفوذ بیشتری دارد و شاید بتوان تاثیر آنرا بیشتر دانست. ولی بخور آب گرم نیز تا فاصله نیم متر میتواند براحتی مخاط دستگاه تنفس فوقانی را مرطوب نگاه دارد. ترشحات بینی را بخوبی تخلیه کنید.

۳) در صورت وجود احساس پری یا درد در سینوس از استامینوفن استفاده کنید. افراد لاغر یک قرص ۳۲۵ میلگرم هر ۶ ساعت و افراد با وزن بالا ۵۰۰ میلیگرم هر ۶ ساعت . در صورتیکه ناراحتی معده ندارید یا مطمئن هستید داروهای ضد التهاب برای شما مشکلی ایجاد نخواهد کرد از ناپروکسن ۲۵۰ میلیگرم هر ۸ ساعت یا ایبوپروفن ۴۰۰ میلیگرم هر ۸ ساعت ( ترجیحا بعد از غذا ) استفاده کنید

۴) از اسپری استروئید استنشاقی بینی استفاده کنید. این ترکیبات در حفره بینی بصورت موضعی عمل کرده علاوه بر تاثیر بسیار مطلوب در کاهش التهاب مخاط عارضه جانبی کورتیکواستروئیدها را ندارند ( با بطور خیلی خفیف دارا هستند  – که عموما قابل صرف نظر کردن است ) . اسپری فلوتیکازون بینی با اسامی : flixonase یا nasoflo تاثیر خوبی دارند که بصورت ۲ پاف هر ۱۲ ساعت داخل بینی پاشیده شده استنشاق میشوند. فرد مصرف کننده باید طعم دارو را در حلق خود احساس کند تا مطمئن شود دارو کل مسیر بینی و نازوفارنکس را طی کرده است.

۵) در صورت ادامه علائم یا وجود تب – تورم روی سینوس – سردرد شدید – احساس سفتی در گردن – تهوع و استفراغ – خواب آلودگی ویا علائمی که به نفع عفونت دستگاه تنفس تحتانی است نظیر سرفه های شدید خلط دار – درد قفسه سینه هنگام تنفس – لرز تکان دهنده … حتما به پزشک مراجعه کنید.

دکتر منصور ملاعابدین
متخصص بیماریهای عفونی و تب دار

یک پاسخ بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *