شدت تمرین باید به گونه ای باشد که بیمار بتواند یک ساعت فعالیت در روز انجام دهد. شدت برنامه برای بهبود وضعیت افرادی که دچار پیامدهای چاقی شده اند بسیار مهم است. مثلا ممکن است شدتی از ۷۰ تا ۸۵% حداکثر ضربان قلب برای بهبود عملکرد قلبی عروقی پیشنهاد شود. نظارت بر چنین برنامه هایی شرط اصلی اجرا است. فعالیت هایی که در منزل توسط خود بیمار انجام می گیرد می باید با شدتی حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب انجام شود و تاکید باید روی مدت باشد. بیماران چاق باید با ۲۰ دقیقه فعالیت در روز شروع کنند و به تدریج مدت تمرین را به ۶۰ دقیقه در روز افزایش دهند. حتی برای افرادی که چاقی درجه ۲ یا ۳ دارند و خیلی کم تحرک هستند شاید کار با ۵ دقیقه راه رفتن آغاز شود و در مدت دو هفته ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در روز و سپس در مدت دو هفته دیگر به ۴۰ دقیقه و در نهایت به ۶۰ دقیقه در روز برسد. باید افراد چاق به افزایش مدت تمرین با فعالیت های دیگر روزمره تشویق شوند. مثلا در منزل بیشتر راه بروند یا از پلکان به جای آسانسور استفاده کنند یا مسافت های کوتاه تا محل کار یا منزل یا محل خرید را پیاده طی کنند. در واقع تغییر در شیوه زندگی کمک موثری در این زمینه می باشد.
باید به بیماران چاق توصیه کرد که همه فعالیت های روزمره حتی آنهایی که اصلا به نظرشان نمی آید می تواند در مجموع انرژی مصرفی روزانه به حساب آید. به این ترتیب آنها به انجام حرکات و فعالیت های متنوع تشویق می گردند. می دانیم که بای کاهش و نگهداری وزن نیاز به یک تغییرات معین و مداوم در طول زمان احساس می شود. ۶۰ دقیقه پیاده روی در هر روز باید برای بیماران یک اصل باشد حتی اگر به طور مداوم و پشت سر هم انجام نگیرد مهم نیست. پس دوره های کوتاه مدت به طور متناوب در طول روز می تواند توصیه مناسبی برای افراد چاق باشد.