-
افراد مصرف کننده انسولین، مبتلا به نارسایی کلیوی یا دیابت نوع یک و مبتلا به قندخو‌ن‌های بد کنترل شده؛ ریسک بالایی برای روزه گرفتن دارند تا جایی که به آنها توصیه می شود، روزه نگیرند.
دیابتی هایی که روزه میگیرند قبل از افطار باید مر اقب قند خون خود باشند و مدام آن را در طول روزه داری اندازه بگیرند این عارضه در صورت کاهش یافتن بیشتر از حد مجاز می تواند جان آن ها را به خطر بیاندازد
گرسنگی و تشنگی ماه رمضان از یک طرف و افت قندخون از طرف دیگر باعث می شود که سختی از در و دیوار برای فرد روزه‌دار ببارد و راهی جز تحمل شرایط و حفظ ایمان را نتواند پیشه کند. از اینها که بگذریم اما تنها افراد سالم نیستند که شرایط سخت را می پذیرند بلکه خستند افرادی که با وجود بیماری و شرایط سخت جسمی برای ماه رمضان آغوششان را باز کرده و اصرار به روزه داری دارند. بی شک روزه برای این افراد شرایط سخت تری را رقم می زند.
مثلا افراد دیابتی که پزشکان مدام از انها و اصرارشان به روزه می گویند تنها بابرخی شرایط مجوز گرفتن روزه را کسب می کنند و با وجود اینکه روزه و درنهایت افت قندخون می تواند آنها را به کام مرگ بکشاند اما به هر دری می زنند تا از غافله عقب نمانند.
از این رو با کمک و مشورت از متخصصان راه‌ها ونکاتی را برای روزه‌داری راحت و مطمئن این افراد آماده کرده‌ایم.
قندخون نرمال چند است؟
امیرکامران نیکوسخن مدیرعامل انجمن دیابت ایران گفت: میزان قندخون افراد سالم در حالت ناشتا زیر ۱۰۰ است و دو ساعت بعد از غذا خوردن بالای ۱۴۰ نمی رود؛ اما در افراد دیابتی ازآنجا که قصد نگهداشتن میزان قندخون را در محدوده طبیعی داریم باید آن را در حالت ناشتا بین ۸۰ تا ۱۳۰میلی گرم در دسی لیتر و دو ساعت بعد غذاخوردن زیر ۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر(البته بسته به شرایط سنی و فاکتورهای مختلف، می تواند متفاوت باشد) نگه داریم.
وی افزود: اهمیت کنترل قندخون افراد دیابتی در میزان قند ناشتا یا قند دوساعته نیست، بلکه در میانگین قندخون فرد در یک بازه سه ماهه است که اصطلاحا به آن فاکتورهموگلوبین A1C گفته می شود.
ریسک بالایی روزه‌داری برای این افراد
نیکوسخن با اشاره به اینکه A1C افراد سالم معمولا زیر ۶.۴ (شش ممیز چهار) و برای افراد دیابتی بسته به شرایطشان فرق دارد، اظهار داشت: A1C ، افراد میانسال و بزرگسال (که عوارضی از دیابت را ندارند) را کمتر از ۷هفت، افراد مسن (به دلیل خطر افت قندخون) تا هشت و افرادی که در سنین مدرسه ( به دلیل جلوگیری از افت قندخون)هستند زیر هشت، نگه داشته می شود.
وی بیان کرد: افراد مصرف کننده انسولین، مبتلا به نارسایی کلیوی یا دیابت نوع یک و مبتلا به قندخو‌ن‌های بد کنترل شده؛ ریسک بالایی برای روزه گرفتن دارند تا جایی که به آنها توصیه می شود، روزه نگیرند.
نیکوسخن افزود: همچنین افرادی که داروهایی با عوارض افت قندخون را مصرف یا برای کنترل دیابت خود به مصرف دارو یا احتیاج ندارند یا از داروهای بدون عوارض استفاده می کنند؛ به ترتیب در دسته ریسک متوسط و ریسک پایین برای روزه داری قرار می گیرند.
باید و نبایدهای روزه‌داری برای افراد دیابتی
مدیرعامل انجمن دیابت ایران گفت: افراد دیابتی دسته‌های با ریسک متوسط و کم که مجاز به روزه‌داری هستند باید این نکته را توجه داشته باشند که برخی توصیه‌های پزشکان برای بیماریشان با روزه داری نقض می شود، بعنوان مثال نمی توانند مرتب آب بنوشند یا وعده‌های غذایی زیاد و با حجم کم را مصرف کنند که این عوامل ممکن است باعث افت یا حتی افزایش قند خون آنها شود.
وی با بیان نکاتی برای روزه گرفتن افراد دیابتی با توجه به توصیه های پزشکان افزود: قبل از ماه رمضان با مراجعه به پزشک و ارزیابی A1C قندخون کاملا کنترل شده داشته باشند، آموزش‌های لازم را در این زمینه ببینند و به بایدها و نبایدهای تغذیه و فعالیت بدنی خود آگاه باشند.
تنها در این صورت مجاز به شکستن روزه هستید
نیکو سخن عنوان کرد: حتی افرادی که آموزش دیده و A1C در محدوده نرمال دارند باید در طول روزه داری به طور مرتب (بخصوص دوساعت قبل سحر، دوساعت بعد افطار و بین روز) قند خون خود را بررسی تا در صورتی که به میزانی کمتر از ۶۰یا ۷۰ رسیدند، روزه خود را قطع کرده و برای جلوگیری ازافت بیش از حد چیزی میل کنند.
وی ادامه داد: میزان قندخون دو ساعت بعد از افطار نباید بالای ۱۸۰ نباشد و در صورتی که مرتبا، قندهای دوساعت بعد غذا بالای ۲۵۰ شود، ادامه روزه‌داری به فرد توصیه نمی شود.
نیکوسخن یادآور شد: اگر افراد دیابتی به روزه گرفتن اصرار دارند باید دو الی سه ماه قبل از ماه رمضان با مراجعه به پزشک خود این مسئله را مطرح کنند تا پزشک با تجویز داروهایی (البته در صورت صلاحدید پزشک مجاز به تغییر برنامه دارویی است) روزه داری آنها را آسان و کم خطر کند.