بر اساس «پارادوکس چاقی» ممکن است شخصی اضافه‌وزن داشته یا اصطلاحاً چاق باشد، اما خطر بیماری قلبی او را تهدید نکند. این موضوع اخیراً با مطالعه‌ای که روی حدود ۳۰۰ هزار نفر انجام‌شده، به چالش کشیده شده است.
به گزارش پزشکین به نقل از ایسنا؛ پژوهش جدید نشان می‌دهد که خطر مشکلات قلب و عروق خونی مانند حملات قلبی، سکته و فشارخون بالا، با بالاتر رفتن شاخص توده بدنی (BMI) از ۲۲ تا ۲۳ کیلوگرم بر مترمربع، افزایش می‌یابد. به‌علاوه، این خطر با افزایش چربی دور کمر، به‌طور پیوسته بیشتر می‌شود.
این پژوهش بر روی ۲۹۶ هزار و ۵۳۵ فرد بالغ از نژاد سفید اروپایی که در مطالعه بانک زیستی انگلستان شرکت کرده بودند و در زمانی که در آن پژوهش شرکت داشتند سالم بودند، انجام شده است. عملیات مربوط به بانک زیستی انگلستان از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ انجام شد و داده‌های فالوآپ آن تا سال ۲۰۱۵ برای آخرین آنالیزها در دسترس بود.
پژوهشگران در دانشگاه گلاسگو (انگلستان) به سرپرستی دکتر “استاماتینا ایلیودرومتی”، استاد بالینی در زمینه زنان و زایمان و همکارانش در MRC ، دریافتند افرادی که BMI بین ۲۲ تا ۲۳ کیلوگرم بر مترمربع دارند، در معرض پایین‌ترین خطر برای بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) هستند. هرچه BMI از این مقدار بیشتر شود، خطر CVD در هر ۵.۲ کیلوگرم بر مترمربع برای زنان و هر ۴.۳ کیلوگرم بر مترمربع برای مردان، به میزان ۱۳ درصد افزایش می‌یابد.
در مقایسه با زنان و مردانی که اندازه دور کمرشان به ترتیب ۷۴ و ۸۳ سانتی‌متر است، خطر CVD به ازای هر ۱۲.۶ سانتی‌متر و ۱۱.۴ سانتی‌متر افزایش در زنان و مردان به ترتیب ۱۶ و ۱۰ درصد افزایش می‌یابد.
افزایش مشابهی در خطر CVD زمانی دیده شد که پژوهشگران به نسبت‌های کمر به لگن و کمر به قد و درصد توده چربی بدن نگاه انداختند؛ همه این‌ها راه‌های معتبری برای اندازه‌گیری دقیق مقدار چربی‌ای است که در بدن فرد وجود دارد و با نام چاقی نیز شناخته می‌شود.
با وجود این‌که در حال حاضر عقیده بر این است که داشتن اضافه‌وزن یا چاق بودن، ریسک CVD یا همان بیماری‌های قلبی عروقی را مانند دیگر بیماری‌ها ازجمله سرطان، در فرد بالا می‌برد، پژوهش‌هایی انجام‌شده که نشان می‌دهد، به‌خصوص در سنین بالا، داشتن اضافه‌وزن یا حتی چاق بودن شاید هیچ اثری روی مرگ بر اثر CVD یا دیگر دلایل نداشته باشد و شاید حتی محافظت‌کننده نیز باشد، به‌خصوص اگر افراد سطح معقولی از تناسب‌اندام را حفظ کنند. این امر با نام «پارادوکس چاقی» شناخته می‌شود.
بااین‌حال، مجریان پژوهش اخیر می‌گویند نتایجشان پژوهش‌های پیشین را رد کرده و با یافته‌هایشان تناقض دارد.
دکتر “ایلیودرومیتی” می‌گوید: «هرگونه تصور غلط عمومی در خصوص تأثیر محافظتی چربی روی قلب و ریسک سکته باید به چالش کشیده شود.»
وی ادامه می‌دهد: «این بزرگ‌ترین پژوهشی است که شواهدی علیه پارادوکس چاقی در افراد سالم فراهم می‌آورد. شاید این داستان برای آن‌هایی که از قبل به یک بیماری مبتلا هستند، فرق داشته باشد؛ چراکه شواهدی از این موضوع وجود دارد که برای مثال، در بیماران مبتلابه سرطان، داشتن کمی اضافه‌وزن با خطر کمتر ارتباط دارد، به‌ویژه زمانی که سرطان و درمان‌هایش می‌توانند به کاهش وزن ناسالمی بینجامند.»