روش ديگری که بازهم به شدت مورد توجه قرار گرفته و بيش از کارايی واقع بینانه و کمک به بيماران، سر از شرکتهای تبليغاتی درآورده، استفاده ازپوسته های نازک وشفاف شيشه ایی مانند است که بيشتر تحت نام Invisalign شناخته می شوند و همانند قالبی روی دندانها نشانده می شود و توسط خود بيمار گذاشته و برداشته می شود.روند درمان در اين موارد اينگونه است که از دهان بيمار قالبی گرفته شده و به لابراتوار فرستاده می شود و با دستگاههای مخصوصی که خوشبختانه امروز در ايران نيز وجود دارد از قالبها اسکن سه بعدی شده و مدل دندانهای بيمار به صورت سه بعدی با کامپيوتر بازسازی می شود.سپس با نرم افزارهایی که متاسفانه هنوز به صورت کامل در کشورمان موجود نمی باشد صاف شدن دندانها مرحله به مرحله با کامپيوتر پيش بينی می شود تا اينکه دندانها کاملا صاف و منظم شود . بسته به مشکل بيمار بين ۸ تا ۲۰ مرحله برای تکميل درمان نياز است ( در هر مرحله مقداری دندانها صاف می شوند)و برای هر مرحله کامپيوتر توسط پرينتر سه بعدی خود مدل سه بعدی تهيه می کند که برای آنها در هر مرحله يک پوسته شفاف ساخته می شود که بيمار هر کدام از آنها را بايد ۲-۳ هفته در دهان قرار دهد و بعد از آن به ترتيب از بقيه استفاده کند تا نتيجه مورد نظر حاصل شود.
در اين روش با توجه به آنکه امکانات آن کاملا در ايران مهيا نمی باشد مجبور به ارسال مدلها به خارج از کشور هستيم که مستلزم صرف هزينه گزافی بوده و با توجه به امکانات اين روش در واقعيت ، امکان استفاده از آن در تمام بيماران و مشکلات ،به ويژه مواردی که نياز به کشيدن دندان است، نمی باشد و نتايج مطلوبی در تمام موارد به دست نمی آيد .
البته در مرحله درمانهای نگهدارنده که بعد از پايان درمانهای ثابت ارتودنسی بايد برای تمام بيماران استفاده شود ، می توان از اين پوسته های شفاف استفاده کرد که تنها يک پوسته است و امکان ساخت آن در ايران وجود دارد؛ زيرا نياز به پيش بينی کامپيوتری ندارد و هدف آن حرکت دندان نمی باشد بلکه تثبيت آن چيزی است که طی درمان ارتودنسی ثابت به دست آورديم.